Mateus 12
1 Naquele tempo passou Jesus pelas searas, em um sábado; e os seus discípulos tinham fome, e começaram a colher espigas, e a comer.
อนนฺตรํ ยีศุ รฺวิศฺรามวาเร ศฺสฺยมเธฺยน คจฺฉติ, ตทา ตจฺฉิษฺยา พุภุกฺษิตา: สนฺต: ศฺสฺยมญฺชรีศฺฉตฺวา ฉิตฺวา ขาทิตุมารภนฺตฯ
2 E os fariseus, vendo isto, disseram-lhe: Eis que os teus discípulos fazem o que não é lícito fazer num sábado.
ตทฺ วิโลกฺย ผิรูศิโน ยีศุํ ชคทุ: , ปศฺย วิศฺรามวาเร ยตฺ กรฺมฺมากรฺตฺตวฺยํ ตเทว ตว ศิษฺยา: กุรฺวฺวนฺติฯ
3 Ele, porém, lhes disse: Não tendes lido o que fez David, quando teve fome, ele e os que com ele estavam?
ส ตานฺ ปฺรตฺยาวทต, ทายูทฺ ตตฺสงฺคินศฺจ พุภุกฺษิตา: สนฺโต ยตฺ กรฺมฺมากุรฺวฺวนฺ ตตฺ กึ ยุษฺมาภิ รฺนาปาฐิ?
4 Como entrou na casa de Deus, e comeu os pães da proposição, que não lhe era lícito comer, nem aos que com ele estavam, mas só aos sacerdotes?
เย ทรฺศนียา: ปูปา: ยาชกานฺ วินา ตสฺย ตตฺสงฺคิมนุชานาญฺจาโภชนียาสฺต อีศฺวราวาสํ ปฺรวิษฺเฏน เตน ภุกฺตา: ฯ
5 Ou não tendes lido na lei que, aos sábados, os sacerdotes violam o sábado no templo, e ficam sem culpa?
อนฺยจฺจ วิศฺรามวาเร มเธฺยมนฺทิรํ วิศฺรามวารียํ นิยมํ ลงฺวนฺโตปิ ยาชกา นิรฺโทษา ภวนฺติ, ศาสฺตฺรมเธฺย กิมิทมปิ ยุษฺมาภิ รฺน ปฐิตํ?
6 Pois eu vos digo que está aqui um maior do que o templo.
ยุษฺมานหํ วทามิ, อตฺร สฺถาเน มนฺทิราทปิ ครียานฺ เอก อาเสฺตฯ
7 Mas, se vós soubesseis o que significa: misericórdia quero, e não sacrifício, não condenarieis os inocentes.
กินฺตุ ทยายำ เม ยถา ปฺรีติ รฺน ตถา ยชฺญกรฺมฺมณิฯ เอตทฺวจนสฺยารฺถํ ยทิ ยุยมฺ อชฺญาสิษฺฏ ตรฺหิ นิรฺโทษานฺ โทษิโณ นาการฺษฺฏฯ
8 Porque o Filho do homem até do sábado é Senhor.
อนฺยจฺจ มนุชสุโต วิศฺรามวารสฺยาปิ ปติราเสฺตฯ
9 E, partindo dali, chegou à sinagoga deles.
อนนฺตรํ ส ตตฺสฺถานาตฺ ปฺรสฺถาย เตษำ ภชนภวนํ ปฺรวิษฺฏวานฺ, ตทานีมฺ เอก: ศุษฺกกรามยวานฺ อุปสฺถิตวานฺฯ
10 E, estava ali um homem que tinha uma das mãos mirrada; e eles, para o acusarem, o interrogaram, dizendo: É lícito curar nos sábados?
ตโต ยีศุมฺ อปวทิตุํ มานุษา: ปปฺรจฺฉุ: , วิศฺรามวาเร นิรามยตฺวํ กรณียํ น วา?
11 E ele lhes disse: Qual dentre vós será o homem que tenha uma ovelha, e, se num sábado a tal ovelha cair numa cova, não lance mão dela, e a levante?
เตน ส ปฺรตฺยุวาจ, วิศฺรามวาเร ยทิ กสฺยจิทฺ อวิ รฺครฺตฺเต ปตติ, ตรฺหิ ยสฺตํ ฆฺฤตฺวา น โตลยติ, เอตาทฺฤโศ มนุโช ยุษฺมากํ มเธฺย ก อาเสฺต?
12 Pois quanto mais vale um homem do que uma ovelha? É, por consequência, lícito fazer bem nos sábados.
อเว รฺมานว: กึ นหิ เศฺรยานฺ? อโต วิศฺรามวาเร หิตกรฺมฺม กรฺตฺตวฺยํฯ
13 Então disse àquele homem: Estende a tua mão. E ele a estendeu, e ficou sã como a outra.
อนนฺตรํ ส ตํ มานวํ คทิตวานฺ, กรํ ปฺรสารย; เตน กเร ปฺรสาริเต โสนฺยกรวตฺ สฺวโสฺถ'ภวตฺฯ
14 E os fariseus, tendo saído, formaram conselho contra ele, para o matarem,
ตทา ผิรูศิโน พหิรฺภูย กถํ ตํ หนิษฺยาม อิติ กุมนฺตฺรณำ ตตฺปฺราติกูเลฺยน จกฺรุ: ฯ
15 Mas, sabendo-o, retirou-se dali, e acompanhou-o uma grande multidão de gente, e ele os curou a todos.
ตโต ยีศุสฺตทฺ วิทิตฺวา สฺถนานฺตรํ คตวานฺ; อเนฺยษุ พหุนเรษุ ตตฺปศฺจาทฺ คเตษุ ตานฺ ส นิรามยานฺ กฺฤตฺวา อิตฺยาชฺญาปยตฺ,
16 E recomendava-lhes rigorosamente que o não descobrissem,
ยูยํ มำ น ปริจายยตฯ
17 Para que se cumprisse o que fôra dito pelo profeta Isaias, que diz:
ตสฺมาตฺ มม ปฺรีโย มโนนีโต มนสสฺตุษฺฏิการก: ฯ มทีย: เสวโก ยสฺตุ วิทฺยเต ตํ สมีกฺษตำฯ ตโสฺยปริ สฺวกียาตฺมา มยา สํสฺถาปยิษฺยเตฯ เตนานฺยเทศชาเตษุ วฺยวสฺถา สํปฺรกาศฺยเตฯ
18 Eis aqui o meu servo, que escolhi, o meu amado, em quem a minha alma se compraz: porei sobre ele o meu espírito, e anunciará aos gentios o juízo.
เกนาปิ น วิโรธํ ส วิวาทญฺจ กริษฺยติฯ น จ ราชปเถ เตน วจนํ ศฺราวยิษฺยเตฯ
19 Não contenderá, nem clamará, nem alguém ouvirá pelas ruas a sua voz
วฺยวสฺถา จลิตา ยาวตฺ นหิ เตน กริษฺยเตฯ ตาวตฺ นโล วิทีรฺโณ'ปิ ภํกฺษฺยเต นหิ เตน จฯ ตถา สธูมวรฺตฺติญฺจ น ส นิรฺวฺวาปยิษฺยเตฯ
20 Não esmagará a cana quebrada, e não apagará o murrão que fumega, até que faça triunfar o juízo;
ปฺรตฺยาศาญฺจ กริษฺยนฺติ ตนฺนามฺนิ ภินฺนเทศชา: ฯ
21 E no seu nome os gentios esperarão.
ยาเนฺยตานิ วจนานิ ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทินา โปฺรกฺตานฺยาสนฺ, ตานิ สผลานฺยภวนฺฯ
22 Trouxeram-lhe então um endemoninhado cego e mudo; e, de tal modo o curou, que o cego e mudo falava e via.
อนนฺตรํ โลไก สฺตตฺสมีปมฺ อานีโต ภูตคฺรสฺตานฺธมูไกกมนุชเสฺตน สฺวสฺถีกฺฤต: , ตต: โส'โนฺธ มูโก ทฺรษฺฏุํ วกฺตุญฺจารพฺธวานฺฯ
23 E toda a multidão se admirava e dizia: Não é este o Filho de David?
อเนน สรฺเวฺว วิสฺมิตา: กถยาญฺจกฺรุ: , เอษ: กึ ทายูท: สนฺตาโน นหิ?
24 Mas os fariseus, ouvindo isto, diziam: Este não expulsa os demônios senão por Belzebú, príncipe dos demônios.
กินฺตุ ผิรูศินสฺตตฺ ศฺรุตฺวา คทิตวนฺต: , พาลฺสิพูพฺนามฺโน ภูตราชสฺย สาหายฺยํ วินา นายํ ภูตานฺ ตฺยาชยติฯ
25 Jesus, porém, conhecendo os seus pensamentos, disse-lhes: Todo o reino dividido contra si mesmo é devastado; e toda a cidade, ou casa dividida contra si mesma não subsistirá.
ตทานีํ ยีศุเสฺตษามฺ อิติ มานสํ วิชฺญาย ตานฺ อวทตฺ กิญฺจน ราชฺยํ ยทิ สฺววิปกฺษาทฺ ภิทฺยเต, ตรฺหิ ตตฺ อุจฺฉิทฺยเต; ยจฺจ กิญฺจน นครํ วา คฺฤหํ สฺววิปกฺษาทฺ วิภิทฺยเต, ตตฺ สฺถาตุํ น ศกฺโนติฯ
26 E, se Satanás expulsa a Satanás, está dividido contra si mesmo; como subsistirá pois o seu reino?
ตทฺวตฺ ศยตาโน ยทิ ศยตานํ พหิ: กฺฤตฺวา สฺววิปกฺษาตฺ ปฺฤถกฺ ปฺฤถกฺ ภวติ, ตรฺหิ ตสฺย ราชฺยํ เกน ปฺรกาเรณ สฺถาสฺยติ?
27 E, se eu expulso os demônios por Belzebú, por quem os expulsam então os vossos filhos? Portanto eles mesmos serão os vossos juízes.
อหญฺจ ยทิ พาลฺสิพูพา ภูตานฺ ตฺยาชยามิ, ตรฺหิ ยุษฺมากํ สนฺตานา: เกน ภูตานฺ ตฺยาชยนฺติ? ตสฺมาทฺ ยุษฺมากมฺ เอตทฺวิจารยิตารสฺต เอว ภวิษฺยนฺติฯ
28 Mas, se eu expulso os demônios pelo espírito de Deus, é conseguintemente chegado a vós o reino de Deus.
กินฺตวหํ ยทีศฺวราตฺมนา ภูตานฺ ตฺยาชยามิ, ตรฺหีศฺวรสฺย ราชฺยํ ยุษฺมากํ สนฺนิธิมาคตวตฺฯ
29 Ou, como pode alguém entrar em casa do homem valente, e furtar os seus vasos, se primeiro não manietar o valente, saqueando então a sua casa?
อนฺยญฺจ โกปิ พลวนฺต ชนํ ปฺรถมโต น พทฺวฺวา เกน ปฺรกาเรณ ตสฺย คฺฤหํ ปฺรวิศฺย ตทฺทฺรวฺยาทิ โลฐยิตุํ ศกฺโนติ? กินฺตุ ตตฺ กฺฤตฺวา ตทียคฺฤสฺย ทฺรวฺยาทิ โลฐยิตุํ ศกฺโนติฯ
30 Quem não é comigo é contra mim; e quem comigo não ajunta espalha.
ย: กศฺจิตฺ มม สฺวปกฺษีโย นหิ ส วิปกฺษีย อาเสฺต, ยศฺจ มยา สากํ น สํคฺฤหฺลาติ, ส วิกิรติฯ
31 Portanto eu vos digo: Todo o pecado e blasfêmia se perdoará aos homens; porém a blasfêmia contra o espírito não será perdoada aos homens.
อเตอว ยุษฺมานหํ วทามิ, มนุชานำ สรฺวฺวปฺรการปาปานำ นินฺทายาศฺจ มรฺษณํ ภวิตุํ ศกฺโนติ, กินฺตุ ปวิตฺรสฺยาตฺมโน วิรุทฺธนินฺทายา มรฺษณํ ภวิตุํ น ศกฺโนติฯ
32 E, se qualquer falar alguma palavra contra o Filho do homem, ser-lhe-á perdoado, mas, se alguém falar contra o Espírito Santo, não lhe será perdoado, nem neste século nem no futuro. (aiōn g165)
โย มนุชสุตสฺย วิรุทฺธำ กถำ กถยติ, ตสฺยาปราธสฺย กฺษมา ภวิตุํ ศกฺโนติ, กินฺตุ ย: กศฺจิตฺ ปวิตฺรสฺยาตฺมโน วิรุทฺธำ กถำ กถยติ เนหโลเก น เปฺรตฺย ตสฺยาปราธสฺย กฺษมา ภวิตุํ ศกฺโนติฯ (aiōn g165)
33 Ou fazei a árvore boa, e o seu fruto bom, ou fazei a árvore má, e o seu fruto mau; porque pelo fruto se conhece a árvore.
ปาทปํ ยทิ ภทฺรํ วทถ, ตรฺหิ ตสฺย ผลมปิ สาธุ วกฺตวฺยํ, ยทิ จ ปาทปํ อสาธุํ วทถ, ตรฺหิ ตสฺย ผลมปฺยสาธุ วกฺตวฺยํ; ยต: สฺวียสฺวียผเลน ปาทป: ปริจียเตฯ
34 Raça de víboras, como podeis vós dizer boas coisas, sendo maus? pois do que é em abundância no coração fala a boca.
เร ภุชควํศา ยูยมสาธว: สนฺต: กถํ สาธุ วากฺยํ วกฺตุํ ศกฺษฺยถ? ยสฺมาทฺ อนฺต: กรณสฺย ปูรฺณภาวานุสาราทฺ วทนาทฺ วโจ นิรฺคจฺฉติฯ
35 O homem bom tira boas coisas do tesouro do seu coração, e o homem mau do mau tesouro tira coisas más.
เตน สาธุรฺมานโว'นฺต: กรณรูปาตฺ สาธุภาณฺฑาคาราตฺ สาธุ ทฺรวฺยํ นิรฺคมยติ, อสาธุรฺมานุษสฺตฺวสาธุภาณฺฑาคาราทฺ อสาธุวสฺตูนิ นิรฺคมยติฯ
36 Mas eu vos digo que de toda a palavra ociosa que os homens disserem hão de dar conta no dia do juízo.
กินฺตฺวหํ ยุษฺมานฺ วทามิ, มนุชา ยาวนฺตฺยาลสฺยวจำสิ วทนฺติ, วิจารทิเน ตทุตฺตรมวศฺยํ ทาตวฺยํ,
37 Porque por tuas palavras serás justificado, e por tuas palavras serás condenado.
ยตสฺตฺวํ สฺวียวโจภิ รฺนิรปราธ: สฺวียวโจภิศฺจ สาปราโธ คณิษฺยเสฯ
38 Então alguns dos escribas e dos fariseus tomaram a palavra, dizendo: Mestre, quizeramos ver da tua parte algum sinal.
ตทานีํ กติปยา อุปาธฺยายา: ผิรูศินศฺจ ชคทุ: , เห คุโร วยํ ภวตฺต: กิญฺจน ลกฺษฺม ทิทฺฤกฺษาม: ฯ
39 Mas ele lhes respondeu, e disse: A geração má e adúltera pede um sinal, porém não se lhe dará senão o sinal do profeta Jonas;
ตทา ส ปฺรตฺยุกฺตวานฺ, ทุษฺโฏ วฺยภิจารี จ วํโศ ลกฺษฺม มฺฤคยเต, กินฺตุ ภวิษฺยทฺวาทิโน ยูนโส ลกฺษฺม วิหายานฺยตฺ กิมปิ ลกฺษฺม เต น ปฺรทรฺศยิษฺยนฺเตฯ
40 Pois, como Jonas esteve três dias e três noites no ventre da baleia, assim estará o Filho do homem três dias e três noites no seio da terra.
ยโต ยูนมฺ ยถา ตฺรฺยโหราตฺรํ พฺฤหนฺมีนสฺย กุกฺษาวาสีตฺ, ตถา มนุชปุโตฺรปิ ตฺรฺยโหราตฺรํ เมทินฺยา มเธฺย สฺถาสฺยติฯ
41 Os ninivitas resurgirão no juízo com esta geração, e a condenarão, porque se arrependeram com a pregação de Jonas. E eis que está aqui quem é mais do que Jonas.
อปรํ นีนิวียา มานวา วิจารทิน เอตทฺวํศียานำ ปฺรติกูลมฺ อุตฺถาย ตานฺ โทษิณ: กริษฺยนฺติ, ยสฺมาตฺเต ยูนส อุปเทศาตฺ มนำสิ ปราวรฺตฺตยาญฺจกฺริเร, กินฺตฺวตฺร ยูนโสปิ คุรุตร เอก อาเสฺตฯ
42 A rainha do meio dia se levantará no dia do juízo com esta geração, e a condenará; porque veio dos confins da terra a ouvir a sabedoria de Salomão. E eis que está aqui quem é mais do que Salomão.
ปุนศฺจ ทกฺษิณเทศียา ราชฺญี วิจารทิน เอตทฺวํศียานำ ปฺรติกูลมุตฺถาย ตานฺ โทษิณ: กริษฺยติ ยต: สา ราชฺญี สุเลมโน วิทฺยายา: กถำ โศฺรตุํ เมทินฺยา: สีมฺน อาคจฺฉตฺ, กินฺตุ สุเลมโนปิ คุรุตร เอโก ชโน'ตฺร อาเสฺตฯ
43 E, quando o espírito imundo tem saído do homem, anda por lugares áridos, buscando repouso, e não o encontra.
อปรํ มนุชาทฺ พหิรฺคโต 'ปวิตฺรภูต: ศุษฺกสฺถาเนน คตฺวา วิศฺรามํ คเวษยติ, กินฺตุ ตทลภมาน: ส วกฺติ, ยสฺมา; นิเกตนาทฺ อาคมํ, ตเทว เวศฺม ปกาวฺฤตฺย ยามิฯ
44 Então diz: Voltarei para a minha casa de onde saí. E, voltando, acha-a desocupada, varrida e adornada.
ปศฺจาตฺ ส ตตฺ สฺถานมฺ อุปสฺถาย ตตฺ ศูนฺยํ มารฺชฺชิตํ โศภิตญฺจ วิโลกฺย วฺรชนฺ สฺวโตปิ ทุษฺฏตรานฺ อนฺยสปฺตภูตานฺ สงฺคิน: กโรติฯ
45 Então vai, e leva consigo outros sete espíritos piores do que ele, e, entrando, habitam ali: e são os últimos atos desse homem piores do que os primeiros. Assim acontecerá também a esta má geração.
ตตเสฺต ตตฺ สฺถานํ ปฺรวิศฺย นิวสนฺติ, เตน ตสฺย มนุชสฺย เศษทศา ปูรฺวฺวทศาโตตีวาศุภา ภวติ, เอเตษำ ทุษฺฏวํศฺยานามปิ ตไถว ฆฏิษฺยเตฯ
46 E, falando ele ainda à multidão, eis que estavam fora sua mãe e seus irmãos, pretendendo falar-lhe.
มานเวภฺย เอตาสำ กถนำ กถนกาเล ตสฺย มาตา สหชาศฺจ เตน สากํ กาญฺจิตฺ กถำ กถยิตุํ วาญฺฉนฺโต พหิเรว สฺถิตวนฺต: ฯ
47 E disse-lhe alguém: Eis que estão ali fora tua mãe e teus irmãos, que querem falar-te.
ตต: กศฺจิตฺ ตไสฺม กถิตวานฺ, ปศฺย ตว ชนนี สหชาศฺจ ตฺวยา สากํ กาญฺจน กถำ กถยิตุํ กามยมานา พหิสฺติษฺฐนฺติฯ
48 Porém ele, respondendo, disse ao que lhe falara: Quem é minha mãe? e quem são meus irmãos?
กินฺตุ ส ตํ ปฺรตฺยวทตฺ, มม กา ชนนี? เก วา มม สหชา: ?
49 E, estendendo a sua mão para os seus discípulos, disse: Eis aqui minha mãe e meus irmãos;
ปศฺจาตฺ ศิษฺยานฺ ปฺรติ กรํ ปฺรสารฺยฺย กถิตวานฺ, ปศฺย มม ชนนี มม สหชาศฺไจเต;
50 Porque, qualquer que fizer a vontade de meu Pai que está nos céus, este é meu irmão, e irmã e mãe.
ย: กศฺจิตฺ มม สฺวรฺคสฺถสฺย ปิตุริษฺฏํ กรฺมฺม กุรุเต, เสอว มม ภฺราตา ภคินี ชนนี จฯ
