Jó 12
1 Então Job respondeu, e disse:
Potem Hiob odpowiedział:
2 Na verdade, que só vós sois o povo, e comvosco morrerá a sabedoria.
Doprawdy jesteście ludem i wraz z wami zginie mądrość.
3 Tambem eu tenho um coração como vós, e não vos sou inferior: e quem não sabe taes coisas como estas?
Ale ja również mam rozum, jak [i] wy, i nie jestem od was gorszy. Kto nie zna tych rzeczy?
4 Eu sou irrisão aos meus amigos; eu, que invoco a Deus, e elle me responde; o justo e o recto servem de irrisão.
Jestem pośmiewiskiem dla swojego przyjaciela; ja, który wołam do Boga, a on odpowiada; sprawiedliwy [i] doskonały [jest] pośmiewiskiem.
5 Tocha desprezivel é na opinião do que está descançado, aquelle que está prompto a tropeçar com os pés.
Ten, który jest bliski upadku, to pochodnia wzgardzona w umyśle [tego], który żyje w pokoju.
6 As tendas dos assoladores teem descanço, e os que provocam a Deus estão seguros; nas suas mãos Deus lhes põe tudo.
Namioty łupieżców są spokojne i bezpieczni są ci, którzy drażnią Boga, a którym Bóg [obficie] daje w ręce.
7 Mas, pergunta agora ás bestas, e cada uma d'ellas t'o ensinará: e ás aves dos céus, e ellas t'o farão saber;
Ale zapytaj zwierząt, a one cię pouczą, i ptaków nieba, a powiedzą tobie.
8 Ou falla com a terra, e ella t'o ensinará: até os peixes do mar t'o contarão.
Albo rozmawiaj z ziemią, a ona cię nauczy, i opowiedzą ci ryby morskie.
9 Quem não entende por todas estas coisas que a mão do Senhor faz isto?
Któż spośród nich wszystkich nie wie, że ręka PANA to wykonała?
10 Em cuja mão está a alma de tudo quanto vive, e o espirito de toda a carne humana.
W jego ręku jest dusza wszelkiej istoty żywej i duch wszelkiego człowieka.
11 Porventura o ouvido não provará as palavras, como o paladar gosta as comidas?
Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu?
12 Com os edosos está a sabedoria, e na longura de dias o entendimento.
U starców jest mądrość, a w długości dni roztropność.
13 Com elle está a sabedoria e a força: conselho e entendimento tem.
[Ale] u niego jest mądrość i siła, u niego rada i roztropność.
14 Eis que elle derriba, e não se reedificará: encerra o homem, e não se lhe abrirá.
Oto on burzy, [a] nikt nie może odbudować, zamyka człowieka, a nikt nie może otworzyć.
15 Eis que elle retem as aguas, e se seccam; e as larga, e transtornam a terra.
Oto gdy zatrzyma wody, wysychają, gdy je wypuści, wywracają ziemię.
16 Com elle está a força e a sabedoria: seu é o errante e o que o faz errar.
U niego jest moc i mądrość. Do niego należy zwiedziony i zwodziciel.
17 Aos conselheiros leva despojados, e aos juizes faz desvairar.
Pozbawia radców [mądrości] i sędziów czyni głupcami.
18 Solta a atadura dos reis, e ata o cinto aos seus lombos.
Rozwiązuje więzy królów i przepasuje ich biodra pasem.
19 Aos principes leva despojados, aos poderosos transtorna.
Odprowadza złupionych książąt i wywraca mocarzy.
20 Aos acreditados tira a falla, e toma o entendimento aos velhos.
Odbiera mowę prawdomównym i zabiera starcom rozsądek.
21 Derrama desprezo sobre os principes, e affrouxa o cinto dos violentos.
Wylewa pogardę na książąt i osłabia siły mocarzy.
22 As profundezas das trevas manifesta, e a sombra da morte traz á luz.
[On] odsłania głębokie rzeczy z ciemności i wyprowadza na światło cień śmierci.
23 Multiplica as gentes e as faz perecer; espalha as gentes, e as guia.
Rozmnaża narody i wytraca je, rozszerza narody i pomniejsza je.
24 Tira o coração aos chefes das gentes da terra, e os faz vaguear pelos desertos, sem caminho.
On zabiera serca przełożonym ludu ziemi i sprawia, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 Nas trevas andam ás apalpadelas, sem terem luz, e os faz desatinar como ebrios.
I chodzą po omacku w ciemności bez światła, i sprawia, że zataczają się jak pijani.
