Psalmów 147
1 Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
Treño t’Ià! Amy te soa ty fijejoañe aman’ Añaharentika; toe fanjàka naho mañeva ty fandrengeañe Aze.
2 PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
Ampitomboe’ Iehovà t’Ierosalaime: atonto’e o añombelahi-mavo’ o nte-Israeleoo.
3 On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
Jangane’e ty mikoretse añ’arofo, ho bandie’e o fere’eo.
4 On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
Volilie’e ty ia’ o vasiañeo; songa kanjie’e ami’ty añara’e.
5 Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
Jabahinake i Talèn-tikañey, ra’elahy an-kafatrarañe; tsy taka-jehèñe ty hilala’e.
6 PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
Tohaña’ Iehovà o mirèkeo, gorè’e an-tane ty lo-tsereke.
7 Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
Sabò am-pañandriañañe t’Iehovà; Rengeo t’i Andrianañahare am-piarahañe marovany,
8 Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
Ie ty mpandafike rahoñe an-dikerañe eñe, naho mpañajary orañe an-tane atoy, naho mampitiry ahetse am-bohitse ey.
9 Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
Fahana’e hàneñe o bibio, naho o ana-koàke migagakeo.
10 Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
Tsy ty haozara’ o soavalao ty mahahaha Aze, tsy ty kitson-dahilahy ro ifalea’e.
11 PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
Ondaty mañeveñe ama’eo ro noro’ Iehovà, o mpitamà ty hafatram-pikokoa’eo.
12 Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
Rengeo t’Iehovà, ry Ierosalaime; onjono t’i Andrianañahare’o, ry Tsiône.
13 On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
Fa nampifatrare’e o sikadan-dalam-bei’oo; tahie’e o ajalahy ama’oo.
14 Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
Ampierañerañe’e o efe-tane’oo, vaho ampieneña’e ampemba soa.
15 On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
Ahitri’e mb’an-tane atoy o fetse’eo, mipirirìtse o taro’eo.
16 On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
Anjotsoa’e oram-panala hoe volon’ añondry; afiafia’e hoe lavenoke ty fanala.
17 Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
Afitse’e ami’ty minjikio’e ty havandra’e, ia ty mahafijohañe miatreke ty fangoratsaha’e.
18 Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
Irahe’e mb’eo o tsara’eo le mitranake iereo; ampitiofe’e o tio’eo, vaho ampidoañe’e rano.
19 Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
Talilie’e am’ Iakobe ty tsara’e; am’ Israele o fañè’eo naho o fepè’eo.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
Tsy nanoe’e izay o tane ila’eo; tsy fohi’ iereo o nafè’eo. Treño t’Ià.
