Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

Tireras-tu Léviathan avec un hameçon, et lui serreras-tu la langue avec une corde?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Lui passeras-tu un jonc dans les narines, et lui perceras-tu la mâchoire avec un anneau?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

T'adressera-t-il d'ardentes prières, te dira-t-il de douces paroles?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

Fera-t-il une alliance avec toi, le prendras-tu toujours à ton service?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Joueras-tu avec lui comme avec un passereau, l'attacheras-tu pour amuser tes filles?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

Les pêcheurs associés en font-ils le commerce, le partagent-ils entre les marchands?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Cribleras-tu sa peau de dards, perceras-tu sa tête du harpon?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Essaie de mettre la main sur lui: souviens-toi du combat, et tu n'y reviendras plus.

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Voici que le chasseur est trompé dans son attente; la vue du monstre suffit à le terrasser.

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

Nul n'est assez hardi pour provoquer Léviathan: qui donc oserait me résister en face?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Qui m'a obligé, pour que j'aie à lui rendre? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Je ne veux pas taire ses membres, sa force, l'harmonie de sa structure.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Qui jamais a soulevé le bord de sa cuirasse? Qui a franchi la double ligne de son râtelier?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Qui a ouvert les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

Superbes sont les lignes de ses écailles, comme des sceaux étroitement serrés.

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

Chacune touche sa voisine; un souffle ne passerait pas entre elles.

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

Elles adhèrent l'une à l'autre, elles sont jointes et ne sauraient se séparer.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

Ses éternuements font jaillir la lumière, ses yeux sont comme les paupières de l'aurore.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

Des flammes jaillissent de sa gueule, il s'en échappe des étincelles de feu.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

Une fumée sort de ses narines, comme d'une chaudière ardente et bouillante.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

Son souffle allume les charbons, de sa bouche s'élance la flamme.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

Dans son cou réside la force, devant lui bondit l'épouvante.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Les muscles de sa chair tiennent ensemble; fondus sur lui, inébranlables.

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

Son cœur est dur comme la pierre, dur comme la meule inférieure.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Quand il se lève, les plus braves ont peur, l'épouvante les fait défaillir.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Qu'on l'attaque avec l'épée, l'épée ne résiste pas, ni la lance, ni le javelot, ni la flèche.

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

Il tient le fer pour de la paille, l'airain comme un bois vermoulu.

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

La fille de l'arc ne le fait pas fuir, les pierres de la fronde sont pour lui un fétu;

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

la massue, un brin de chaume; il se rit du fracas des piques.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

Sous son ventre sont des tessons aigus: on dirait une herse qu'il étend sur le limon.

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Il fait bouillonner l'abîme comme une chaudière, il fait de la mer un vase de parfums.

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

Il laisse après lui un sillage de lumière, on dirait que l'abîme a des cheveux blancs.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Il n'a pas son égal sur la terre, il a été créé pour ne rien craindre.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

Il regarde en face tout ce qui est élevé, il est le roi des plus fiers animaux.