< Hioba 20 >
1 Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:
Da antwortete Sophar von Naama und sprach:
2 Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.
"Mich bringen die Gedanken wieder auf den gleichen Punkt; mein Eifer wählt in mir.
3 Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:
Ich höre schmähliche Belehrung; mir antwortet ein Geist, für den ich kein Verständnis habe.
4 Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;
Du weißt das nicht, daß schon von altersher, seit Menschen auf der Erde sind,
5 Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?
der Frevler Jubel gar nicht lange währt, die Freude des Verruchten höchstens einen Augenblick?
6 Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;
Erhebt er sich bis in den Himmel und streckt sein Haupt bis in die Wolken,
7 [To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?
mit seinem Unterschlupf verschwindet er für alle Zeit. Die eben ihn gesehen, fragen, wo er sei.
8 Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.
Traumgleich zerfließt er, ohne Spuren, verschwindet wie ein Nachtgesicht.
9 Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.
Das Auge, das ihn sah, wird ihn nicht wieder schauen, und seine Heimat sieht ihn nimmer.
10 Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.
Ersatz den Armen seine Kinder leisten; die eignen Hände liefern seine Kinder ab.
11 Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.
Er stand in voller Lebenskraft; nun muß sie mit ihm in den Staub.
12 A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;
Wenn ihm das Böse noch so süß im Munde schmeckt, und birgt er's unter seiner Zunge,
13 Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;
und spart er's auf und läßt's nicht los, behält es recht in seinem Gaumen,
14 [To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.
dann ändert seine Speise sich in seinem Innern, wird Otterngift in seinem Leibe.
15 Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.
Er speit das Gut, das er verschlang; aus seinem Leibe treibt es Gott. -
16 Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.
Er saugt der Nattern Gift; der Viper Zunge tötet ihn. -
17 Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.
Er labt sich nicht an Strömen, an Bächen voll von Honig und von Milch.
18 Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].
Er führt zwar sein Erworbenes zum Munde, verschluckt es aber nicht; so, wie's ihm sein Gewinn erlaubt, genießt er's nicht.
19 Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.
Weil er der Armen Hütten eingerissen, so darf er nichts auf dem geraubten Baugrund bauen.
20 Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.
Er kannte nie für seinen Bauch Zufriedenheit; in seiner Lust bekam er nie genug.
21 Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.
Wen zu verzehren er sich vorgenommen, der ist ihm nicht entgangen; drum ist sein Wohlstand nicht von Dauer.
22 Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.
In vollem Glück befällt ihn Angst; was Elende an Leid bedrückt, kommt über ihn.
23 Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.
Wenn er sich anschickt, seinen Leib zu füllen, entsendet gegen ihn er seines Zornes Glut, und macht er sich ans Essen, beschießt er ihn von oben.
24 [Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.
Vom eisernen Geschoß wird er durchbohrt; ihn trifft der eherne Bogen.
25 Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.
Hinein dringt es und kommt heraus aus seinem Rücken. Ein Strahl von Galle fährt heraus; ein Schrecken lagert sich auf ihn.
26 Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.
Den Seinigen, die er geborgen glaubt, ist alles Unheil aufgespart. Sie frißt ein Feuer, das von selber brennt. Wer noch in seinem Zelte übrig ist, dem geht es schlimm.
27 Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
Die Himmel offenbaren seine Schuld; die Erde selbst erhebt sich wider ihn.
28 Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.
Hinschwinden seines Hauses Einkünfte und Ausgaben an seinem Zornestag.
29 Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.
Das ist des Frevlers Los vor Gott, des Widerspenstigen Geschick vom Höchsten."