Pieśń nad Pieśniami 6

1 Gdzież poszedł miły twój, o najpiękniejsza między niewiastami? Gdzie się obrócił miły twój? a szukać go będziemy z tobą.

Kuo ʻalu ki fē ho ʻofaʻanga, ʻa koe ʻoku hoihoifua ʻi he kau fefine kotoa pē? Kuo ʻalu ki fē ʻaia ʻoku ke ʻofa ai? Koeʻuhi ke tau kumi ia mo koe.

2 Miły mój wstąpił do ogrodu swego między zagonki ziół wonnych, aby pasł w ogrodach, i żeby zbierał lilije.

Kuo ʻalu hifo ʻa hoku ʻofaʻanga ki heʻene ngoue, ki he potu ngoue ʻoe ngaahi kakala, ke ne kai ʻi he ngoue, mo ne toli ʻae ngaahi lile.

3 Jam jest miłego mego, a miły mój jest mój, który pasie między lilijami.

‌ʻOku ʻo hoku ʻofaʻanga ʻa au, pea ʻoku ʻoʻoku ʻa hoku ʻofaʻanga: ʻoku ne kai ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi lile.

4 Pięknaś ty, przyjaciółko moja! jako Tersa; pięknaś, jako Jeruzalem; ogromna, jako wojsko uszykowane.

ʻOku ke hoihoifua, ʻa koe ʻoku ou ʻofa ai, ʻo hangē ko Telisa, pea matamatalelei ʻo hangē ko Selūsalema, pea manavahēʻia ʻo hangē ko e matatau mo ʻenau ngaahi fuka.

5 (Odwróć oczy twoje odemnie, gdyż mię one srogim czynią). Włosy twoje są jako stada kóz, które wychodzą z Galaad.

Ke ʻoua naʻa sio mai ho mata kiate au he ʻoku ou vaivai ai: ʻoku tatau ho louʻulu mo e fanga kosi ʻoku fafanga ʻi Kiliati.

6 Zęby twoje są jako stado owiec, które wychodzą z kąpieli, z których każda miewa po dwojgu, a niepłodnej niemasz między niemi.

‌ʻOku tatau ho kaunifo mo e fanga sipi ʻoku ʻalu hake mei he kaukauʻi, he ʻoku taki ʻuhiua ʻa honau ʻuhiki, pea ʻoku ʻikai ke paʻa ha taha ʻi ai.

7 Skronie twoje między kędzierzami twemi są jako sztuka jabłka granatowego.

‌ʻOku tatau ho manifinifihanga mo e konga pomikanite ʻoku fakalilo ʻaki ho louʻulu.

8 Aczkolwiek jest sześćdziesiąt żon królewskich, a ośmdziesiąt założnic, a panien bez liczby:

‌ʻOku ai ʻae tuʻi fefine ʻe toko onongofulu, mo e sinifu ʻe toko valungofulu, mo e kau tāupoʻou taʻefaʻalaua.

9 Wszakże jednaż jest gołębica moja, uprzejma moja, jedynaczka u matki swojej, bez zmazy u rodzicielki swojej. Ujrzawszy ją córki, błogosławioną ją nazwały; także i żony królewskie i założnice, i chwaliły ją, mówiąc:

Ka ʻoku taha pe ʻa ʻeku lupe, ʻa ʻeku haohaoa, ko e taʻahine pe taha ia ʻa ʻene faʻē, pea ko e pele ʻaʻana naʻa ne fanauʻi ia. Naʻe mamata ki ai ʻae ngaahi ʻofefine ʻonau fakaongolelei ia, pea naʻa mo e ngaahi tuʻi fefine mo e sinifu foki kuo nau lea fakamālō ki ai.

10 Któraż to jest, co się pokazuje jako zorza, piękna jako miesiąc, czysta jako słońce, ogromna jako wojsko uszykowane z chorągwiami?

Ko hai eni ʻoku hā mai ʻo hangē ko e pongipongi, ʻoku fakaʻofoʻofa ʻo hangē ko e māhina, ʻoku ulo ʻo hangē ko e laʻā, pea manavahēʻia ʻo hangē ko e matatau mo ʻenau ngaahi fuka.

11 Zstąpiłam do ogrodu orzechowego, abym oglądała owoce rosnące w dolinach; abym obaczyła, jeźli kwitną winne macice, a wypuszczająli pączki jabłonie granatowe.

Ne u ʻalu hifo ki he ngoue natimeki ke u mamata ki he ngaahi fua ʻoe ʻakau ʻi he teleʻa, koeʻuhi ke u ʻilo pe ʻoku tupu lelei ʻae vaine, pea fatakau ʻae ngaahi pomikanite.

12 Niżem się dowiedziała, dusza moja wsadziła mię na wóz przedniejszych z ludu mego.

Pea ʻiloange kuo fakafokifā naʻe puna hoku laumālie, ʻo hangē ha taha kuo heka ki he ngaahi saliote ʻo ʻAminatipa.

13 Nawróć się, nawróć się, o Sulamitko! nawróć się, nawróć się, niech na cię patrzymy. Cóż widzicie na Sulamitce? Widzimy, jakoby hufy wojenne.

Ke ke tafoki mai, tafoki mai, ʻE fefine Sulami; tafoki mai, tafoki mai, ka mau mamata kiate koe. Ko e hā ʻoku mou fie mamata ai ki he fefine Sulami? Ke mau mamata ʻo hangē ko e kau taha ʻae matatau ʻe ua.