Rut 3
1 Potem rzekła do niej Noemi, świekra jej: Córko moja, azażemci nie powinna szukać odpocznienia, żebyś się dobrze miała?
Pea pehē ʻe Naomi ko ʻene faʻē ʻi he fono kiate ia, “ʻA ʻeku tama, ʻikai ʻoku lelei ʻeku kumi ʻae fiemālie kiate koe, koeʻuhi ke lelei ai kiate koe?
2 A teraz azaż Booz nie jest powinowatym naszym, z któregoś ty służebnicami była? Oto on będzie wiał jęczmień na bojewisku tej nocy.
Pea ko eni, ʻikai ko hota kāinga ʻa Poasi, ʻae kau kaunanga ʻoʻona naʻa ke ʻi ai? Vakai, ʻoku tapili paʻale ʻe ia he poōni ʻi he potu hahaʻanga.
3 Przetoż umywszy się, namaż się olejkami; weźmij też szaty twoje na się, a idź na bojewisko, a nie daj się widzieć mężowi onemu, ażby się najadł i napił.
Ko ia ke ke kaukauʻi koe, pea ke tākai koe, pea ʻai ho ngaahi kofu kiate koe, pea ke ʻalu hifo ki he potu hahaʻanga: kaeʻoua naʻa ke fakahā atu koe ki he tangata, kaeʻoua ke ʻosi ʻene kai mo inu.
4 A gdy on spać pójdzie, upatrzże miejsce, na którem się układzie, a przyszedłszy odkryjesz płaszcz z nóg jego, a tam się układziesz, a on tobie oznajmi, co będziesz miała czynić.
Pea ka tokoto hifo ia, pea ʻe pehē, Ke ke vakai ki he potu ʻaia ʻoku tokoto ai ia, pea ke ʻalu ki ai, pea toʻo ʻae kafu mei hono vaʻe, pea ke tokoto hifo; pea ʻe fakahā ʻe ia kiate koe ʻaia te ke fai.”
5 I rzekła do niej Rut: Cokolwiek mi każesz, uczynię.
Pea pehē ʻe ia kiate ia, “Ko e meʻa kotoa pē ʻoku ke tala kiate au te u fai ia.”
6 A tak szła na one bojewisko, i uczyniła to, co jej rozkazała świekra jej.
Pea naʻe ʻalu hifo ia ki he potu hahaʻanga, pea ne fai ʻo hangē ko ia kotoa pē naʻe fekau ʻe heʻene faʻē ʻi he fono kiate ia.
7 A gdy się najadł Booz i napił, i rozweseliło się serce jego, poszedł a układł się przy stogu; przyszła też i ona po cichu, a odkrywszy płaszcz z nóg jego, układła się.
Pea hili ʻae kai mo inu ʻa Poasi, pea kuo fiemālie lahi hono loto, naʻe ʻalu ia ke tokoto ʻi hono potu ʻoe fokotuʻunga uite: pea haʻu fakaʻeteʻete pe ia, pea toʻo ʻae kafu mei hono vaʻe, pea tokoto hifo ia,
8 A gdy było o północy, uląkł się on mąż, a obróciwszy się, ujrzał, a oto, niewiasta leży u nóg jego.
Pea hoko ʻo tuʻuapō, pea pehē, Kuo manavahē ʻae tangata, pea tafoki ʻe ia ia, pea vakai, ʻoku tokoto ha fefine ki hono vaʻe.
9 I rzekł: Któżeś ty? I odpowiedziała: Jam jest Rut, służebnica twoja; rozciągnijże płaszcz twój na służebnicę twoję, boś mi pokrewny.
Pea pehē ʻe ia, “Ko hai koe?” Pea pehē ʻe ia, “Ko au Lute ko hoʻo kaunanga ko ia ke ke ʻai ho kafu ki hoʻo kaunanga he ko e kāinga ofi koe.”
10 A on rzekł: Błogosławionaś ty od Pana, córko moja; większąś pobożność po sobie pokazała teraz niż pierwej, żeś nie poszła za młodzieńcami tak ubogimi jako i bogatymi;
Pea naʻe pehē ʻe ia, “ʻE hoku ʻofefine, Ke monūʻia koe ʻia Sihova: he kuo ke fakahā ʻae angaʻofa lahi ʻi he kimui ʻi he kamataʻanga, ko e meʻa ʻi he ʻikai te ke muimui ʻi he kau talavou, pē ko ha masiva pē ko e maʻumeʻa.
11 Przetoż teraz, córko moja, nie bój się; bo wszystko, cokolwiek rzeczesz, uczynię, gdyż wie całe miasto ludu mego, żeś ty niewiasta cnotliwa.
Pea ko eni, ʻE hoku ʻofefine, ʻoua naʻa ke manavahē; te u fai kiate koe ʻaia kotoa pē ʻoku ke tokanga ki ai: he ʻoku ʻilo ʻe he kakai kotoa pē ʻo hoku matapā ko e fefine angalelei koe.
12 A teraz prawdać to, żem ja jest pokrewny twój, wszakże jeszcze jest pokrewny bliższy nad mię.
Pea ko eni, ko e moʻoni ko ho kāinga ofi au: ka ʻoku ai ha kāinga ʻe taha ʻoku ofi lahi ʻiate au.
13 Zostańże tu tej nocy. A gdy będzie rano, jeźli cię będzie chciał pojąć prawem bliskości, dobrze, niech pojmie; jeźli cię nie będzie chciał pojąć, ja cię pojmę prawem bliskości; żywie Pan! Śpijże tu aż do poranku.
Tatali he poōni, pea ʻe pehē ʻi he ʻapongipongi, kapau te ne fai kiate koe ʻae ngāue ʻae kāinga, ʻoku lelei; tuku ia ke fai ʻae ngāue ʻae kāinga: pea kapau ʻe ʻikai fai ʻe ia ʻae ngāue ʻae kāinga kiate koe, pea te u fai ʻeau ʻae ngāue ʻae kāinga kiate koe; ʻoku moʻui ʻa Sihova: tokoto hifo ke ʻoua ke pongipongi.”
14 A tak spała u nóg jego aż do poranku, a wstała przedtem niż mógł rozeznać jeden drugiego; bo rzekł Booz: Niech nikt nie wie, że przyszła ta niewiasta na bojewisko.
Pea naʻe tokoto ia ki hono vaʻe ke ʻoua ke pongipongi: pea tuʻu hake ia ʻi he taʻefaʻaʻilo ʻe ha taha ha taha. Pea pehē ʻe ia, Ke ʻoua naʻa ʻilo naʻe haʻu ha fefine ki he potu hahaʻanga.
15 Nadto rzekł: Daj płachtę, którą masz na sobie, a trzymaj ją; a gdy ją trzymała, namierzył jej sześć miarek jęczmienia, i założył na nię, i weszła do miasta.
Pea pehē ʻe ia foki, “ʻOmi kiate au ʻa ho kafu ʻaia ʻoku ʻiate koe, pea ke fakatali ia.” Pea ʻi heʻene fakatali ia, naʻa ne lingi ki ai ʻae fua paʻale ʻe ono, ʻo ne hilifaki ia kiate ia: pea naʻe ʻalu ia ki he kolo.
16 A przyszła do świekry swej, która jej spytała: Któżeś ty córko moja? A Rut jej powiedziała wszystko, co jej uczynił on mąż,
Pea ʻi heʻene haʻu ki heʻene faʻē ʻi he fono, naʻe pehē ʻe ia, “Ko hai koe, ʻeku tama? Pea naʻa ne tala kiate ia ʻaia kotoa pē naʻe fai ʻe he tangata kiate ia.”
17 I rzekła: Oto sześć miarek tego jęczmienia dał mi; bo rzekł do mnie: Nie wrócisz się próżno do świekry twojej.
Pea pehē ʻe ia, naʻa ne tuku kiate au ʻae fua paʻale ʻe ono ni; he naʻa ne pehē kiate au, ʻoua naʻa ke ʻalu ngeʻesi pē ki hoʻo faʻē ʻi he fono.
18 I rzekła Noemi: Potrwajże, córko moja, aż się dowiesz, jako padnie ta rzecz; boć nie zaniecha ten mąż, aż tę rzecz dziś skończy.
Pea pehē ʻe ia, “Ko ʻeku tama, ke ke nofo fiemālie pē, ke ʻoua ke ke ʻilo pe ngata fēfē ʻae meʻa ni: koeʻuhi ʻe ʻikai nofo noa pē ʻae tangata, kaeʻoua ke ne fakaʻosi ʻae meʻa ni he ʻaho ni.”
