Psalmów 95

1 Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

2 Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

3 Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

4 W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

5 Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

6 Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

7 Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

8 Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

9 Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

10 Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

11 Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.