Psalmów 39

1 Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy. Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną.

For Jeduthun, the music director. A psalm of David. I told myself, “I will be careful in what I do, and not sin in what I say. I will keep my mouth shut when the wicked are around.”

2 Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.

So I was completely silent—I didn't even say anything good. But the pain inside only got worse.

3 Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, ażem tak rzekł językiem swoim:

My mind burned as if on fire; I had to say what I was thinking:

4 Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.

Lord, remind me. How short is my life? How long do I have? Remind me how quickly my life will pass.

5 Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. (Sela)

Just look at the tiny amount of days you have given me! In your eyes my whole lifetime is like nothing. Our lives here are just a breath… (Selah)

6 Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze.

Human beings are just shadows walking around. They pointlessly rush through life, trying to pile up possessions without knowing who will get them.

7 A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem.

So Lord, what am I looking for? I put my hope in you.

8 Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię.

Save me from my rebellion. Don't let me be mocked by fools.

9 Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił.

I will stay quiet, I won't say a word, for it's you who has done this to me.

10 Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.

Please stop hitting me! Your beating has worn me out!

11 Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. (Sela)

When you discipline us, reprimanding us for our sins, it's like a moth eating up what is precious to us. All of us are just a breath… (Selah)

12 Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.

Please hear my prayer, Lord! Listen to my cry for help! Don't be deaf to my weeping. Please treat me as your guest, passing through, just like my forefathers.

13 Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię.

Please leave me alone so I can be cheerful again, before I am dead and gone.