Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Por qué se enfurecen las naciones, ¿y los pueblos traman una cosa vana?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Los reyes de la tierra toman posición, y los gobernantes se aconsejan entre sí, contra Yahvé y contra su Ungido, diciendo,

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

“Rompamos sus vínculos, y arrojar sus cuerdas de nosotros”.

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

El que está sentado en los cielos se reirá. El Señor se burlará de ellos.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Entonces les hablará en su ira, y aterrorizarlos en su ira:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

“Pero he puesto a mi Rey en mi santo monte de Sión”.

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Voy a contar el decreto: Yahvé me dijo: “Tú eres mi hijo. Hoy me he convertido en tu padre.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Pídeme y te daré las naciones como herencia, los confines de la tierra para su posesión.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Los romperás con una vara de hierro. Los harás pedazos como una vasija de alfarero”.

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Ahora, pues, sed sabios, reyes. Instrúyanse, jueces de la tierra.

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Sirve a Yahvé con temor, y se regocija con el temblor.

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Dad un homenaje sincero al Hijo, no sea que se enfade y perezcáis en el camino, porque su ira pronto se encenderá. Dichosos los que se refugian en él.