Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
