Psalmów 139
1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
2 Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
3 Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
4 Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
5 Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
6 Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
7 Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
8 Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol h7585)
Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si. (Sheol h7585)
9 Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
10 I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
11 Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
Reknem li: “Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!” -
12 Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.
ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
13 Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
14 Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
15 Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
16 Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
17 Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
18 Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
19 Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
20 Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
21 Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
22 Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
23 Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
24 I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.
pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!
