Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Prière de l'affligé étant dans l'angoisse, et répandant sa plainte devant l'Eternel. Eternel! écoute ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à toi.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Ne cache point ta face arrière de moi; au jour que je suis en détresse, prête l'oreille à ma requête; au jour que je t'invoque, hâte-toi, réponds-moi.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Car mes jours se sont évanouis comme la fumée, et mes os sont desséchés comme un foyer.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Mon cœur a été frappé, et est devenu sec comme l'herbe, parce que j'ai oublié de manger mon pain.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Mes os sont attachés à ma chair, à cause de la voix de mon gémissement.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Je suis devenu semblable au cormoran du désert; et je suis comme la chouette des lieux sauvages.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Je veille, et je suis semblable au passereau, qui est seul sur le toit.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Mes ennemis me disent tous les jours des outrages, et ceux qui sont furieux contre moi, jurent contre moi.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Parce que j'ai mangé la cendre comme le pain, et que j'ai mêlé ma boisson de pleurs.
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
A cause de ta colère et de ton indignation: parce qu'après m'avoir élevé bien haut, tu m'as jeté par terre.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Mes jours sont comme l'ombre qui décline, et je deviens sec comme l'herbe.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Mais toi, ô Eternel! tu demeures éternellement, et ta mémoire est d'âge en âge.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Tu te lèveras, [et] tu auras compassion de Sion; car il est temps d'en avoir pitié, parce que le temps assigné est échu.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Car tes serviteurs sont affectionnés à ses pierres, et ont pitié de sa poudre.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Alors les nations redouteront le Nom de l’Eternel, et tous les Rois de la terre, ta gloire.
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Quand l'Eternel aura édifié Sion; quand il aura été vu en sa gloire;
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Quand il aura eu égard à la prière du désolé, et qu'il n'aura point méprisé leur supplication.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Cela sera enregistré pour la génération à venir, le peuple qui sera créé louera l'Eternel,
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
De ce qu'il aura jeté la vue du haut lieu de sa sainteté, et que l'Eternel aura regardé des cieux en la terre,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Pour entendre le gémissement des prisonniers, [et] pour délier ceux qui étaient dévoués à la mort;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Afin qu'on annonce le Nom de l’Eternel dans Sion, et sa louange dans Jérusalem;
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Quand les peuples se seront joints ensemble et les Royaumes aussi, pour servir l'Eternel.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Il a abattu ma force en chemin, il a abrégé mes jours.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
J'ai dit: mon Dieu, ne m'enlève point au milieu de mes jours! Tes ans [durent] d'âge en âge.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ils périront, mais tu seras permanent, et eux tous s'envieilliront comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Mais toi, [tu es toujours] le même; et tes ans ne seront jamais achevés.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Les enfants de tes serviteurs habiteront [près de toi], et leur race sera établie devant toi.
