Przysłów 9
1 Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
Kua oti i te whakaaro nui tetahi whare mona te hanga, e whitu nga pou kua oti te tarai e ia:
2 Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
Kua oti ana kararehe te patu e ia; whakananu rawa tana waina; kua oti ano tana tepu te whakapai.
3 A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
Kua unga e ia ana kotiro, e karanga ana ia i runga i nga wahi tiketike rawa o te pa.
4 Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
Ki te mea he kuware tetahi, me peka mai ia ki konei: ko te tangata maharakore, ko tana kupu tenei ki a ia,
5 Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
Haere mai, kainga taku taro, inumia hoki te waina kua oti nei te whakananu e ahau.
6 Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
Kati ra, e te hunga kuware, kia ora ai koutou; haere hoki i te ara o te matauranga.
7 Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
Ko ia e papaki ana i te tangata whakahihi, ka whakama; a ko ia e riri ana i te tangata kino, ka piri mai he he ki a ia.
8 Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
Kaua e riria te tangata whakahi, kei kino ia ki a koe: riria ko te tangata whakaaro nui, a ka aroha ia ki a koe.
9 Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
Hoatu te mohio ki te tangata whakaaro nui, a ka neke ake ona whakaaro; whakaakona te tangata tika, a ka nui ake tona mohio.
10 Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
Ko te timatanga o te whakaaro nui ko te wehi ki a Ihowa; ko te matauranga, ko te mohio ki te Mea Tapu.
11 Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
Maku hoki ka maha ai ou ra, maku ka neke ake ai nga tau e ora ai koe.
12 Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
Ki te nui ou whakaaro, mou ano ou whakaaro nui; ki te whakahi koe, mau anake tau pikaunga.
13 Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
Ko te wahine wairangi, he mangai nui ia; he kuware ia, kahore ona mohio ki te aha, ki te aha.
14 A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
Noho ana ia i te kuwaha o tona whare i runga i te nohoanga i nga wahi tiketike o te pa;
15 Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
Kia karanga atu ai ia ki nga tangata e haere ana i te ara, e maro tonu ana o ratou huarahi,
16 Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
Ko te kuware, peka mai ki konei; tena ko te tangata whakaarokore, ko tana kupu tenei ki a ia,
17 Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
He reka te wai tahae, a he ahuareka te taro kai huna.
