< Przysłów 7 >

1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
E taku tama, puritia aku kupu, huna aku whakahau ki roto ki a koe.
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
Puritia aku whakahau, a ka ora; taku ture, ano ko te whatupango o tou kanohi.
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
Herea ki ou maihao; tuhituhia, ko tou ngakau ano hei papa.
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
Ki atu ki te whakaaro nui, He tuahine koe noku; kiia hoki te matauranga ko tou whanaunga wahine:
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
Kia ai enei hei tiaki i a koe kei he i te wahine ke, i te wahine ke, he korero whakapati nei ana.
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
I titiro atu hoki ahau i te matapihi o toku whare i roto i toku whakakahokaho;
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
A i matakitaki ahau i roto i nga kuware, i kite i roto i nga taitama, i tetahi tamaiti kahore rawa he whakaaro,
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
E haere ana i te ara i te wahi tata e piko atu ai ki a ia, a haere ana ia i te ara ki tona whare.
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
I te kakarauritanga, i te ahiahi o te ra, i te titiwhatanga o te po, i te pouri kerekere.
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
Na, kua tutaki tetahi wahine ki a ia, he kakahu puremu tona, he ngakau hianga.
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
He mangai koroki tona, he tohetohe; ko ona waewae, kahore e tau ki tona whare:
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
Inaianei kei nga ara ia, inamata kei nga waharoa, e tauwhanga ana i nga kokinga katoa.
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
Koia i hopukia ai ia e ia, kei te kihi i a ia, a ka mea atu ki a ia, me te whakatoi ano i tona mata,
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
He patunga mo te pai kei ahau; no tenei ra nei ahau i whakamana ai i aku kupu taurangi;
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
Koia ahau i haere mai ai ki te whakatau i a koe, ki te ata rapu i tou mata, a ka kitea nei koe e ahau.
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
Ko toku moenga kua horahia e ahau, whakapaipai rawa ki te kaitaka, ki nga kakahu purepure no te rinena o Ihipa.
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
Kua ruia e ahau toku moenga ki nga mea whakakakara, ki te maira, ki te aroe, ki te hinamona.
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
Haere mai, kia whaowhina taua ki te aroha, a ao noa; kia ora o taua ngakau i te aroha.
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
Kahore hoki taku tane i te whare: kua riro ia, he haere tawhiti:
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
I maua atu e ia he putea moni i tona ringa; ka hoki mai ano ia i te kowhititanga o te marama.
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
He maha no ana korero whakawai, riro ana ia i a ia ki tana; na te whakapati a ona ngutu ka kumea atu ia e ia.
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
Haere tonu ia i muri i a ia, ano he kau e haere ana kia patua, he kuware ranei e haere ana ki nga rakau here waewae e whiua ai te he;
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
A tu noa te tao ki tona ate puta rawa; rite tonu ia ki te manu e hohoro ana ki te mahanga, te mohio he matenga tera mona.
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
No reira, e aku tamariki, whakarongo ki ahau, maharatia nga kupu a toku mangai.
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
Kei peau ke tou ngakau ki ona ara, kei kotiti ke ki ona huarahi.
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
He tokomaha hoki nga tangata i tu, i hinga i a ia, ae ra, he ope nui rawa tana i patu ai.
27 Dom jej jest jako drogi piekielne, wiodące do gmachów śmierci. (Sheol h7585)
He huarahi tona whare ki te reinga, e anga ana ki raro ki nga ruma o te mate. (Sheol h7585)

< Przysłów 7 >