Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır. (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
