Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

¿Sacarás tú al leviatán con el anzuelo, o con la cuerda que le echares en su lengua?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

¿Pondrás tú garfio en sus narices, y horadarás con espinas su quijada?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

¿Por ventura multiplicará él ruegos para contigo? ¿Te hablará él lisonjas?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

¿Por ventura hará concierto contigo para que lo tomes por siervo perpetuo?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

¿Jugarás por ventura con él como con pájaro, y lo atarás para tus niñas?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

¿Por ventura harán banquete por causa de los compañeros? ¿Lo partirán entre los mercaderes?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

¿Cortarás tú con cuchillo su cuero, o con asta de pescadores su cabeza?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Pon tu mano sobre él; te acordarás de la batalla, y nunca más tornarás.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

He aquí que tu esperanza acerca de él será burlada; porque aun a su sola vista se desmayarán.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Nadie hay tan osado que lo despierte; ¿quién pues podrá estar delante de mí?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

¿Quién me ha anticipado, para que yo restituya? Todo lo que hay debajo del cielo es mío.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Yo no callaré sus miembros, ni lo de sus fuerzas y la gracia de su disposición.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

¿Quién descubrirá la delantera de su vestidura? ¿Quién se llegará a él con freno doble?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

¿Quién abrirá las puertas de su rostro? Los órdenes de sus dientes espantan.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

La gloria de su vestido son escudos fuertes, cerrados entre sí estrechamente.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

El uno se junta con el otro, que viento no entra entre ellos.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Pegado está el uno con el otro, están trabados entre sí, que no se pueden apartar.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Con sus estornudos encienden lumbre, y sus ojos son como los párpados del alba.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

De su boca salen hachas de fuego, centellas de fuego proceden.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

De sus narices sale humo como de una olla o caldero que hierve.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Su aliento enciende los carbones, y de su boca sale llama.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

En su cerviz mora la fortaleza, y delante de él es deshecho el trabajo.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Las partes de su carne están pegadas entre sí; está firme su carne en él, y no se mueve.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Su corazón es firme como una piedra, y fuerte como la muela de abajo.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

De su grandeza tienen temor los fuertes, y de sus desmayos se purgan.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Cuando alguno lo alcanzare, ni espada, ni lanza, ni dardo, ni coselete durará contra él.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

El hierro estima por pajas, y el acero por leño podrido.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Saeta no le hace huir; las piedras de honda se le tornan aristas.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Tiene toda arma por hojarascas, y del blandir de la pica se burla.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Por debajo tiene agudas conchas; imprime su agudez en el suelo.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Hace hervir como una olla el mar profundo, y lo vuelve como una olla de ungüento.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

En pos de sí hace resplandecer la senda, que parece que el mar es cano.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

No hay sobre la tierra su semejante, hecho para nada temer.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Menosprecia toda cosa alta; es rey sobre todos los soberbios.