Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Kihúzhatod-é a leviáthánt horoggal, leszoríthatod-é a nyelvét kötéllel?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Húzhatsz-é gúzst az orrába, az állát szigonynyal átfurhatod-é?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Vajjon járul-é elődbe sok könyörgéssel, avagy szól-é hozzád sima beszédekkel?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Vajjon frigyet köt-é veled, hogy fogadd őt örökös szolgádul?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Játszhatol-é vele, miként egy madárral; gyermekeid kedvéért megkötözheted-é?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Alkudozhatnak-é felette a társak, vagy a kalmárok közt feloszthatják-é azt?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Tele rakhatod-é nyársakkal a bőrét, avagy szigonynyal a fejét?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Vesd rá a kezedet, de megemlékezzél, hogy a harczot nem ismételed.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Ímé, az ő reménykedése csalárd; puszta látása is halálra ijeszt!

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Nincs oly merész, a ki őt felverje. Ki hát az, a ki velem szállna szembe?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Ki adott nékem elébb, hogy azt visszafizessem? A mi az ég alatt van, mind enyém!

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Nem hallgathatom el testének részeit, erejének mivoltát, alkotásának szépségét.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Ki takarhatja fel ruhája felszínét; két sor foga közé kicsoda hatol be?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Ki nyitotta fel orczájának ajtait? Fogainak sorai körül rémület lakik!

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Büszkesége a csatornás pajzsok, összetartva mintegy szorító pecséttel.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Egyik szorosan a másikhoz lapul, hogy közéje levegő se megy.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Egyik a másikhoz tapad, egymást tartják, egymástól elszakadhatatlanok.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Tüsszentése fényt sugároz ki, és szemei, mint a hajnal szempillái.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

A szájából szövétnekek jőnek ki, és tüzes szikrák omlanak ki.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Orrlyukaiból gőz lövel elő, mint a forró fazékból és üstből.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Lehellete meggyujtja a holt szenet, és a szájából láng lövel elő.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Nyakszirtjén az erő tanyáz, előtte félelem ugrándozik.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Testének részei egymáshoz tapadtak; kemény önmagában és nem izeg-mozog.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Szíve kemény, mint a kő, oly kemény, mint az alsó malomkő.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Hogyha felkél, hősök is remegnek; ijedtökben veszteg állnak.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Ha éri is a fegyver, nem áll meg benne, legyen bár dárda, kopja vagy kelevéz.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Annyiba veszi a vasat, mint a pozdorját, az aczélt, mint a korhadt fát.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

A nyíl vesszője el nem űzi őt, a parittyakövek pozdorjává változnak rajta.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Pozdorjának tartja a buzogányütést is, és kineveti a bárd suhogását.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Alatta éles cserepek vannak; mint szeges borona hentereg az iszap felett.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Felkavarja a mély vizet, mint a fazekat, a tengert olyanná teszi, mint a festékedény.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Maga után világos ösvényt hagy, azt hinné valaki, a tenger megőszült.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Nincs e földön hozzá hasonló, a mely úgy teremtetett, hogy ne rettegjen.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Lenéz minden nagy állatot, ő a király minden ragadozó felett.