Hioba 4

1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:

2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

Si coeperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?

3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:

4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:

5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.

6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?

7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?

8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,

9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Flante Deo perisse, et spiritu irae eius esse consumptos:

10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Rugitus leonis, et vox leaenae, et dentes catulorum leonum contriti sunt.

11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Tigris periit, eo quod non haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt.

12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.

13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

In horrore visionis nocturnae, quando solet sopor occupare homines,

14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:

15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Et cum spiritus me praesente transiret, inhorruerunt pili carnis meae.

16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi aurae lenis audivi.

17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?

18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:

19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?

20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in aeternum peribunt.

21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.