Hioba 4

1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

Dann antwortete Eliphas aus Theman und sprach:

2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

Wird's dich verdrießen, wenn man ein Wort an dich wagt? Doch wer vermag der Worte Lauf zu hemmen!

3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Hast du doch Viele selbst ermahnt und schlaffe Arme neu gestärkt:

4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Wer strauchelte, den hielten deine Worte aufrecht, und wankenden Knieen verliehst du Kraft.

5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Nun, da es dich trifft, verzagst du; da dich's erfaßt, brichst du zusammen.

6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Ist deine Gottesfurcht nicht dein Vertrauen, und deine Hoffnung dein unsträflich Leben?

7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

Bedenke doch, wer kam je schuldlos um, und wo wurden jemals Rechtschaffene vernichtet?

8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

So viel ich sah: nur, wer Unheil pflügte und Elend säte, hat es auch eingeerntet!

9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Durch Gottes Odem gingen sie zu Grunde, durch seinen Zornhauch schwanden sie dahin.

10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Des Löwen Brüllen und des Leuen Stimme - der jungen Löwen Zähne sind zerbrochen!

11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Der Leu kommt um, weil ihm die Beute fehlt, und zerstreuen müssen sich der Löwin Kinder.

12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

Und zu mir drang ein verstohlenes Wort, mein Ohr vernahm davon einen flüsternden Laut -

13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

bei der Gedanken Spiel infolge von Nachtgesichten, wenn tiefer Schlaf sich auf die Menschen senkt.

14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

Ein Beben überkam mich und ein Zittern, alle meine Gebeine geriethen in Beben.

15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Ein Wehen zog an mir vorüber, es sträubten sich die Haare mir am Leibe.

16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

Dann stand - sein Aussehn konnt ich nicht erkennen - ein Gebilde vor meinen Augen; ich vernahm eine flüsternde Stimme:

17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

“Ist wohl ein Mensch gerecht vor Gott, vor seinem Schöpfer rein ein Mann?

18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

“Fürwahr, seinen Dienern traut er nicht und seinen Engeln mißt er Irrtum bei,

19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

“geschweige den Lehmhüttenbewohnern, deren Sein im Staube wurzelt, die zermalmt werden wie eine Motte.

20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

“Zwischen Morgen und Abend werden sie zerschmettert; ohne daß es jemand beachtet, gehn sie auf ewig zu Grunde.

21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

“Wird ihr Zeltstrick in ihnen zerrissen, so sterben sie dahin in Unverstand.”