Hioba 37
1 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
Ja, darüber erzittert mein Herz und bebt empor von seiner Stelle.
2 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
O hört, hört das Grollen seiner Stimme und das Brausen, das aus seinem Munde kommt!
3 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
Unter den ganzen Himmel hin entfesselt er es und sein Licht über die Säume der Erde.
4 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
Hinter ihm drein brüllt eine Stimme; er donnert mit seiner majestätischen Stimme und hält sie nicht zurück, wenn seine Stimme erschallt.
5 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
Gott donnert mit seiner Stimme wunderbar - er, der Großes thut, das für uns unbegreiflich ist.
6 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
Denn zum Schnee spricht er: Falle zur Erde! und zum Regenguß und zu seinen gewaltigen Regengüssen.
7 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
Aller Menschen Hand versiegelt er, damit alle Leute sein Thun erkennen.
8 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
Dann geht das Wild ins Versteck und ruht in seinen Lagerstätten.
9 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
Aus der Kammer kommt der Sturm, und aus den Speichern die Kälte.
10 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
Durch Gottes Odem giebt es Eis, und des Wassers Weite liegt in Enge.
11 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
Auch mit Naß belastet er die Wolke, streut weithin aus sein Lichtgewölk.
12 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
Das aber wendet sich ringsumher nach seiner Leitung gemäß ihrem Thun, zu Allem, was er ihnen gebeut über die Erdenwelt hin -
13 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
bald als Rute, wenn es seiner Erde dient, bald zum Segen läßt er es treffen.
14 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
Vernimm dies, o Hiob! Steh still und beachte die Wunder Gottes!
15 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
Begreifst du es, wenn Gott ihnen Auftrag erteilt und das Licht seiner Wolken leuchten läßt?
16 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
Begreifst du der Wolke Schweben, die Wunder des an Einsicht Vollkommenen?
17 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
du, dessen Kleider heiß sind, wenn die Erde infolge des Südwinds ruht.
18 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
Wölbst du mit ihm die lichten Höhen, die fest sind wie ein gegossener Spiegel?
19 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
Thue uns kund, was wir ihm sagen sollen! Wir können nichts vorbringen vor Finsternis!
20 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
Soll ihm gemeldet werden, daß ich reden will? oder hat je ein Mensch gefordert, daß er vernichtet werde?
21 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
Jetzt freilich sieht man nicht das Sonnenlicht, das hinter den Wolken helle leuchtet; doch ein Wind fährt daher und reinigt sie.
22 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
Aus dem Norden kommt das Gold; um Gott lagert furchtbare Majestät.
23 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
Den Allmächtigen erreichen wir nicht, ihn, der von erhabener Macht ist; aber das Recht und die volle Gerechtigkeit beugt er nicht.
24 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
Darum fürchten ihn die Menschen; alle die Selbstklugen sieht er nicht an.
