Hioba 36
1 Do tego przydał Elihu, i rzekł:
Addens quoque Eliu, haec locutus est:
2 Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.
Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
3 Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.
Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo iustum.
4 Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.
Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
5 Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.
Deus potentes non abiicit, cum et ipse sit potens.
6 Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.
Sed non salvat impios, et iudicium pauperibus tribuit.
7 Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.
Non auferet a iusto oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illic eriguntur.
8 A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:
Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis.
9 Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;
Indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
10 I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.
Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
11 Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.
Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:
12 Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.
Si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
13 Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.
Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
14 Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.
Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
15 Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.
Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem eius.
16 Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.
Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.
17 Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.
Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque recipies.
18 Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.
Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.
19 Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.
Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
20 Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.
Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
21 Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.
Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim coepisti sequi post miseriam.
22 Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?
Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
23 Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?
Quis poterit scrutari vias eius? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
24 Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.
Memento quod ignores opus eius, de quo cecinerunt viri.
25 Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.
Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.
26 Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.
Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum eius inaestimabilis.
27 Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,
Qui aufert stillas pluviae, et effundit imbres ad instar gurgitum.
28 Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.
Qui de nubibus fluunt, quae praetexunt cuncta desuper.
29 (Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.
Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum.
30 Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?
Et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
31 Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.
Per haec enim iudicat populos, et dat escas multis mortalibus.
32 Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)
In manibus abscondit lucem, et praecepit ei ut rursus adveniat.
33 Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.
Annunciat de ea amico suo, quod possessio eius sit, ut ad eam possit ascendere.
