Hioba 3
1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
Bayan wannan Ayuba ya buɗe baki ya la’anta ranar da aka haife shi.
2 I zawołał Ijob, mówiąc:
Ayuba ya ce,
3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
“A hallaka ranar da aka haife ni, da kuma daren da aka ce, ‘An haifi jariri namiji!’
4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
Bari ranan nan ta zama duhu; kada Allah yă kula da ita; kada rana tă yi haske a wannan rana.
5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
Bari duhu da inuwa mai duhu ta sāke rufe ta; gizagizai kuma su rufe ta; duhu kuma ya rufe haskenta.
6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
Bari duhu mai yawa yă rufe daren nan; kada a haɗa ta cikin kwanakin shekara, ko kuma cikin kwanakin watanni.
7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
Bari daren yă zama marar amfani; kada a ji wata sowa ta farin ciki.
8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
Bari waɗanda suke la’anta ranaku su la’anta wannan rana su waɗanda suke umartar dodon ruwa.
9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
Bari taurarinta na safe su zama duhu; bari ranar tă yi ta jiran ganin haske amma kada tă gani,
10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
gama ba tă hana uwata ɗaukar cikina, don ta hana ni shan wahalan nan ba.
11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
“Me ya sa ban mutu ba da za a haife ni, ko kuma in mutu sa’ad da ana haihuwata ba?
12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
Me ya sa aka haife ni, aka tanada nono na sha na rayu?
13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
Da yanzu ina kwance cikin salama; da ina barcina cikin salama
14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
tare da sarakuna da mashawarta a cikin ƙasa, waɗanda suka gina wa kansu wuraren da yanzu duk sun rushe,
15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
da shugabanni waɗanda suke da zinariya, waɗanda suka cika gidajensu da azurfa.
16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
Ko kuma don me ba a ɓoye ni a cikin ƙasa kamar jaririn da aka haifa ba rai ba, kamar jaririn da bai taɓa ganin hasken rana ba.
17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
A wurin mugaye za su daina yin mugunta, gajiyayyu kuma za su huta.
18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
Waɗanda aka daure za su sami jin daɗin; an sake su ba za su sāke jin ana tsawata masu ba.
19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
Manyan da ƙanana suna a can, bawa kuma ya sami’yanci daga wurin maigidansa.
20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
“Don me ake ba da haske ga waɗanda suke cikin ƙunci, rai kuma ga masu ɗacin rai
21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
ga waɗanda suke neman mutuwa amma ba su samu ba, waɗanda suke nemanta kamar wani abu mai daraja a ɓoye,
22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
waɗanda suke farin ciki sa’ad da suka kai kabari?
23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
Don me aka ba mutum rai, mutumin da bai san wani abu game da kansa ba, mutumin da Allah ya kange shi.
24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
Baƙin ciki ya ishe ni maimakon abinci; ina ta yin nishi ba fasawa;
25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
Abin da nake tsoro ya faru da ni; abin da ba na so ya same ni.
26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
Ba ni da salama, ba natsuwa; ba ni da hutu, sai wahala kawai.”
