Hioba 29

1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Job jatkoi lausuen mietelmiään ja sanoi:

2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

"Oi, jospa olisin, niinkuin olin ammoin kuluneina kuukausina, niinkuin niinä päivinä, joina Jumala minua varjeli,

3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

jolloin hänen lamppunsa loisti pääni päällä ja minä hänen valossansa vaelsin pimeyden halki!

4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Jospa olisin niinkuin kukoistukseni päivinä, jolloin Jumalan ystävyys oli majani yllä,

5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

jolloin Kaikkivaltias oli vielä minun kanssani ja poikani minua ympäröivät,

6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

jolloin askeleeni kylpivät kermassa ja kallio minun vierelläni vuoti öljyvirtoja!

7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Kun menin kaupunkiin porttiaukealle, kun asetin istuimeni torille,

8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

niin nuorukaiset väistyivät nähdessään minut, vanhukset nousivat ja jäivät seisomaan,

9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

päämiehet lakkasivat puhumasta ja panivat kätensä suulleen.

10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Ruhtinasten ääni vaikeni, ja heidän kielensä tarttui suulakeen.

11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Sillä kenen korva minusta kuuli, hän ylisti minua onnelliseksi, kenen silmä minut näki, hän minusta todisti;

12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

minä näet pelastin kurjan, joka apua huusi, ja orvon, jolla ei auttajaa ollut.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Menehtyväisen siunaus tuli minun osakseni, ja lesken sydämen minä saatoin riemuitsemaan.

14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Vanhurskaudella minä vaatetin itseni, ja se verhosi minut; oikeus oli minulla viittana ja päähineenä.

15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Minä olin sokean silmä ja ontuvan jalka.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Minä olin köyhien isä, ja tuntemattoman asiaa minä tarkoin tutkin.

17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Minä särjin väärintekijän leukaluut ja tempasin saaliin hänen hampaistansa.

18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Silloin ajattelin: 'Pesääni minä saan kuolla, ja minä lisään päiväni paljoiksi kuin hiekka.

19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Onhan juureni vedelle avoinna, ja kaste yöpyy minun oksillani.

20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Kunniani uudistuu alati, ja jouseni nuortuu minun kädessäni.'

21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

He kuuntelivat minua ja odottivat, olivat vaiti ja vartoivat neuvoani.

22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Puhuttuani eivät he enää sanaa sanoneet, vihmana vuoti puheeni heihin.

23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

He odottivat minua niinkuin sadetta ja avasivat suunsa niinkuin kevätkuurolle.

24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Minä hymyilin heille, kun he olivat toivottomat, ja minun kasvojeni loistaessa eivät he synkiksi jääneet.

25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Jos suvaitsin tulla heidän luokseen, niin minä istuin ylinnä, istuin kuin kuningas sotajoukkonsa keskellä, niinkuin se, joka murheelliset lohduttaa."