Hioba 27
1 Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
2 Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:
vivit Deus qui abstulit iudicium meum et Omnipotens qui ad amaritudinem adduxit animam meam
3 Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,
quia donec superest halitus in me et spiritus Dei in naribus meis
4 Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.
non loquentur labia mea iniquitatem nec lingua mea meditabitur mendacium
5 Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.
absit a me ut iustos vos esse iudicem donec deficiam non recedam ab innocentia mea
6 Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.
iustificationem meam quam coepi tenere non deseram nec enim reprehendit me cor meum in omni vita mea
7 Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.
sit ut impius inimicus meus et adversarius meus quasi iniquus
8 Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.
quae enim spes est hypocritae si avare rapiat et non liberet Deus animam eius
9 Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?
numquid clamorem eius Deus audiet cum venerit super illum angustia
10 Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?
aut poterit in Omnipotente delectari et invocare Deum in omni tempore
11 Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.
docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat nec abscondam
12 Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?
ecce vos omnes nostis et quid sine causa vana loquimini
13 Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.
haec est pars hominis impii apud Deum et hereditas violentorum quam ab Omnipotente suscipient
14 Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.
si multiplicati fuerint filii eius in gladio erunt et nepotes eius non saturabuntur pane
15 Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;
qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu et viduae illius non plorabunt
16 Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:
si conportaverit quasi terram argentum et sicut lutum praeparaverit vestimenta
17 Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.
praeparabit quidem sed iustus vestietur illis et argentum innocens dividet
18 Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.
aedificavit sicut tinea domum suam et sicut custos fecit umbraculum
19 Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.
dives cum dormierit nihil secum auferet aperit oculos suos et nihil inveniet
20 Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.
adprehendit eum quasi aqua inopia nocte opprimet eum tempestas
21 Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.
tollet eum ventus urens et auferet et velut turbo rapiet eum de loco suo
22 Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.
et mittet super eum et non parcet de manu eius fugiens fugiet
23 Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.
stringet super eum manus suas et sibilabit super illum intuens locum eius
