Hioba 14
1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
“We humans are very frail. We live only a short time, and we experience a lot of trouble.
2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
We disappear quickly, like flowers that grow from the ground quickly and then wither and die [SIM]. We are like shadows that disappear [when the sun stops shining].
3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
[Yahweh, ] why do you keep watching me [to see if I am doing something that is wrong] [RHQ]? Are you wanting to take me to court to judge me?
4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
People are sinners from the time when they are born; who can cause them to be sinless? No one [RHQ]!
5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
You have decided how long our lives will be. You have decided how many months we will live, and we cannot live more months than the (limit/number of months) that you have decided.
6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
So please stop examining us, and allow us to be alone, until/while we finish our time [here on earth], like a man finishes his work [at the end of the day].
7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
If someone cuts a tree down, we hope that it will sprout again and grow new branches.
8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
Its roots in the ground may be very old, and its stump may decay,
9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
but if some water falls on it, it may bud/sprout and send up shoots like a young plant.
10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
But when we people lose all our strength and die, we stop breathing and then we are gone [forever].
11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
Just like water evaporates from the ocean, or like a riverbed dries up,
12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
people [lie down and die and] do not get up again. Until the heavens disappear, people who die [EUP] do not wake up, and no one can wake them up.
13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)
[“Yahweh, ] I wish that you would put me safely in the place of the dead and forget about me until you are no longer angry with me. I wish that you would decide how much time I would spend there, and then remember [that] I [am there]. (Sheol h7585)
14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
When we humans die, we will certainly not live again [RHQ]. If [I knew that] we would live again, I would wait patiently, and I would wait for you to release me [from my sufferings].
15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
You would call me, and I would answer. You would be eager to see me, one of the creatures that you had made.
16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
You would take care of [MET] me, instead of watching me to see if I would sin.
17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
[It is as though the record of] my sins would be sealed in a small bag, and you would cover them up.
18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
“But, just like mountains crumble and rocks fall down from a cliff,
19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
and just like water slowly wears away the stones, and just like floods wash away soil, [you eventually destroy us]; you do not allow us to continue to (hope/confidently expect) [that we will keep on living].
20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
You always defeat us, and then we die [EUP]. You cause our faces to look ugly after we die, and you send us away.
21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
[When we die] we do not know if our sons will grow up and [do things that will cause them to] be honored. And if they become disgraced, we do not see that, [either].
22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
We will feel our own pains; we will not feel anything else; we will be sorry for ourselves, not for anyone else.”
