II Samuela 22
1 I mówił Dawid Panu słowa tej pieśni w on dzień, gdy go wybawił Pan z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saulowej.
I izgovori David Gospodu rijeèi ove pjesme, kad ga izbavi Gospod iz ruku svijeh neprijatelja njegovijeh i iz ruke Saulove;
2 I rzekł: Pan opoka moja i twierdza moja, i wybawiciel mój ze mną.
I reèe: Gospod je moja stijena i grad moj i izbavitelj moj.
3 Bóg, skała moja, w nim będę ufał, tarcz moja, róg zbawienia mego, podwyższenie moje, i ucieczka moja, zbawiciel mój, który mię od gwałtu wybawia.
Bog je stijena moja, u njega æu se uzdati, štit moj i rog spasenja mojega, zaklon moj i utoèište moje, spasitelj moj, koji me izbavlja od sile.
4 Wzywałem Pana chwały godnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.
Prizivljem Gospoda, kojega valja hvaliti, i opraštam se neprijatelja svojih.
5 Albowiem ogarnęły mię były boleści śmierci, potoki niezbożnych przestraszyły mię.
Jer obuzeše me smrtni bolovi, potoci nevaljalijeh ljudi uplašiše me.
Bolovi grobni opkoliše me, stegoše me zamke smrtne. (Sheol h7585)
7 W utrapieniu mojem wzywałem Pana, a do Boga mego wołałem, i wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przyszło do uszów jego.
U tjeskobi svojoj prizvah Gospoda, i k Bogu svojemu povikah, on èu iz dvora svojega glas moj, i vika moja doðe mu do ušiju.
8 Tedy się wzruszyła, a zadrżała ziemia, a fundamenty nieba zatrząsnęły, i wzruszyły się dla gniewu jego.
Zatrese se i pokoleba se zemlja, temelji nebesima zadrmaše se i pomjeriše se, jer se on razgnjevi.
9 Wystąpił dym z nózdrz jego, a ogień z ust jego pożerający; węgle rozpaliły się od niego.
Podiže se dim iz nozdara njegovijeh i iz usta njegovijeh oganj koji proždire, živo ugljevlje otskakaše od njega.
10 Nakłonił niebios i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
Savi nebesa i siðe; a mrak bijaše pod nogama njegovijem.
11 I jeździł na Cherubinach, i latał, i widzian jest na skrzydłach wiatrowych.
I sjede na heruvima i poletje, i pokaza se na krilima vjetrnijem.
12 Położył ciemność około siebie miasto przybytku, zgromadzenie wód z obłoki niebieskimi.
Od mraka naèini oko sebe šator, od mraènijeh voda, oblaka vazdušnijeh.
13 Od jasności oblicza jego rozpaliły się węgle ogniste.
Od sijevanja pred njim goraše živo ugljevlje.
14 Zagrzmiał Pan z nieba, a najwyższy wydał głos swój.
Zagrmje s nebesa Gospod, i višnji pusti glas svoj.
15 Wypuścił i strzały, a rozproszył je, i błyskawicą potarł je.
Pusti strijele svoje, i razmetnu ih; munje, i razasu ih.
16 I okazały się głębokości morskie, a odkryły się grunty świata na fukanie Pańskie, na tchnienie Ducha z nózdrz jego.
Pokazaše se dubine morske, i otkriše se temelji vasiljenoj od prijetnje Gospodnje, od dihanja duha iz nozdara njegovijeh.
17 Posławszy z wysokości, przyjął mię, wyrwał mię z wód wielkich.
Tada pruži s visine ruku i uhvati me, izvuèe me iz vode velike.
18 Wybawił mię od nieprzyjaciela mego potężnego, od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.
Izbavi me od neprijatelja mojega silnoga i od mojih nenavidnika, kad bijahu jaèi od mene.
19 Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.
Ustaše na me u dan nevolje moje, ali mi Gospod bi potpora.
20 I wywiódł mię na przestrzeństwo; wybawił mię; bo mię sobie upodobał.
I izvede me na prostrano mjesto, izbavi me, jer sam mu mio.
21 Oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich oddał mi,
Dade mi Gospod po pravdi mojoj, po èistoti ruku mojih dariva me.
22 Gdyżem strzegł dróg Pańskich, anim niezbożnie nie odstawał od Boga mego.
Jer se držah putova Gospodnjih, i ne odmetnuh se Boga svojega.
23 Albowiem wszystkie sądy jego są przed obliczem mojem i ustawy jego, nie odstąpiłem od nich.
Nego su svi zakoni njegovi preda mnom, i zapovijesti njegovijeh ne uklanjam od sebe.
24 A będąc doskonały przed nim, wystrzegałem się nieprawości mojej.
I bih mu vjeran, i èuvah se od bezakonja svojega.
25 Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości mojej przed oblicznością oczu swych.
Dade mi Gospod po pravdi mojoj, po èistoti mojoj pred oèima njegovima.
26 Z miłosiernym miłosiernie postępujesz, z mężem doskonałym doskonałym jesteś.
Sa svetima postupaš sveto, s èovjekom vjernijem vjerno;
27 Z czystym czysty jesteś, a z przewrotnym surowie się obchodzisz.
S èistijem èisto postupaš, a s nevaljalijem nasuprot njemu.
28 Ale wybawiasz lud ubogi, a oczy twoje przed wyniosłymi opuszczasz.
Jer pomažeš narodu nevoljnom, a na ponosite spuštaš oèi svoje i ponižavaš ih.
29 Tyś zaiste pochodnią moją, o Panie, a Pan oświeci ciemności moje.
Ti si vidjelo moje, Gospode, i Gospod prosvjetljuje tamu moju.
30 Bo w tobie przebiegłem wojsko, w Bogu moim przekroczyłem mur.
S tobom razbijam vojsku, s Bogom svojim skaèem preko zida.
31 Droga Boża jest doskonała, wyrok Pański nader czysty, tarczą jest wszystkim, którzy w nim ufają.
Put je Božji vjeran, rijeè Gospodnja èista. On je štit svjema koji se uzdaju u nj.
32 Albowiem któż jest Bogiem oprócz Pana? a kto opoką oprócz Boga naszego?
Jer ko je Bog osim Gospoda? i ko je stijena osim Boga našega?
33 Bóg jest mocą moją w wojsku, on czyni doskonałą drogę moję.
Bog je krjepost moja i sila moja, i èini da mi je put bez mane.
34 Równa nogi moje z jeleniemi, na wysokich miejscach moich stawia mię.
Daje mi noge kao u jelena, i na visine moje stavlja me.
35 Ćwiczy ręce me do boju, tak że kruszę łuk miedziany ramiony swemi.
Uèi ruke moje boju, te lome luk mjedeni mišice moje.
36 Albowiem dałeś mi tarcz zbawienia mego, a w cichości twojej rozmnożyłeś mię.
Ti mi daješ štit spasenja svojega, i milost tvoja èini me velika.
37 Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak iż się nie zachwiały kostki moje.
Širiš korake moje poda mnom, te se ne omièu gležnji moji.
38 Goniłem nieprzyjacioły moje, i wytraciłem je, a nie wróciłem się, ażem je wyplenił.
Tjeram neprijatelje svoje, i potirem ih, i ne vraæam se dokle ih ne istrijebim.
39 I wyniszczyłem je, i poprzebijałem je, tak iż nie powstaną: upadli pod nogami mojemi.
I istrebljujem ih, i obaram ih da ne mogu ustati, nego padaju pod noge moje.
40 Tyś mię przepasał mocą ku bitwie, a powaliłeś pod mię powstające przeciwko mnie.
Jer me ti opasuješ snagom za boj: koji ustanu na me, obaraš ih poda me.
41 Nadto podałeś mi szyję nieprzyjaciół moich, którzy mię mieli w nienawiści, i wykorzeniłem je.
Neprijatelja mojih pleæi ti mi obraæaš, i potirem nenavidnike svoje.
42 Poglądali, ale nie był wybawiciel; wołali na Pana, ale ich nie wysłuchał.
Obziru se, ali nema pomagaèa: vièu ka Gospodu, ali ih ne sluša.
43 I potarłem je jako proch ziemi, jako błoto na ulicach podeptawszy je, rozmiotałem je.
Satirem ih kao prah zemaljski, kao blato po ulicama gazim ih i razmeæem.
44 Tyś mię od sporu ludu mego wyrwał; zachowałeś mię, abym był głową narodów; lud, któregom nie znał, służy mi.
Ti me izbavljaš od bune naroda mojega, èuvaš me da sam glava narodima; narod kojega ne poznavah služi mi.
45 Synowie obcy kłamali mną, a skoro usłyszeli, byli mi posłuszni.
Tuðini laskaju mi, èujuæi pokoravaju mi se.
46 Synowie obcy opadali, a drżeli i w zamknieniu swem.
Tuðini blijede, dršæu u gradovima svojim.
47 Żyje Pan, i błogosławiona skała moja; niechże będzie wywyższony Bóg, opoka zbawienia mego.
Živ je Gospod, i da je blagoslovena stijena moja. Da se uzvisi Bog, stijena spasenja mojega.
48 Bóg jest, który mi dawa pomsty, a podbija narody pod mię.
Bog, koji mi daje osvetu, i pokorava mi narode,
49 Który mię wywodzi od nieprzyjaciół moich, a nad tymi, którzy powstają przeciwko mnie, wywyższasz mię, od człowieka niepobożnego wybawiasz mię.
Koji me izvodi iz neprijatelja mojih, i podiže me nad one koji ustaju na me, i od èovjeka žestoka izbavlja me.
50 Przetoż będę cię wyznawał Panie między narodami; a imieniowi twemu śpiewać będę.
Toga radi hvalim te, Gospode, po narodima, i pojem imenu tvojemu,
51 On jest wieżą zbawienia króla swego, a czyniący miłosierdzie nad pomazańcem swoim Dawidem, i nad nasieniem jego aż na wieki.
Koji slavno izbavljaš cara svojega, i èiniš milost pomazaniku svojemu Davidu i sjemenu njegovu dovijeka.
