مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

Maschil. Of Asaph. Of God, why have you put us away from you for ever? why is the fire of your wrath smoking against the sheep who are your care?

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

Keep in mind your band of worshippers, for whom you gave payment in the days which are past, whom you took for yourself as the people of your heritage; even this mountain of Zion, which has been your resting-place.

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

Go up and see the unending destruction; all the evil which your haters have done in the holy place;

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

Sending out their voices like lions among your worshippers; they have put up their signs to be seen.

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

They are cutting down, like a man whose blade is lifted up against the thick trees.

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

Your doors are broken down with hammers and iron blades.

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

They have put on fire your holy place; they have made the place of your name unclean, pulling it down to the earth.

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

They have said in their hearts, Let us put an end to them all together; they have given over to the fire all God's places of worship in the land.

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

We do not see our signs: there is no longer any prophet, or anyone among us to say how long.

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

O God, how long will those who are against us say cruel things? will the hater go on looking down on your name for ever?

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

Why are you keeping back your hand, and covering your right hand in your robe?

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

For from the past God is my King, working salvation in the earth.

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

The sea was parted in two by your strength; the heads of the great sea-beasts were broken.

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

The heads of the great snake were crushed by you; you gave them as food to the fishes of the sea.

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

You made valleys for fountains and springs; you made the ever-flowing rivers dry.

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

The day is yours and the night is yours: you made the light and the sun.

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

By you all the limits of the earth were fixed; you have made summer and winter.

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

Keep this in mind, O Lord, that your haters have said cruel things, and that your name has been looked down on by a people of evil behaviour.

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

O give not the soul of your dove to the hawk; let not the life of the poor go out of your memory for ever.

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

Keep in mind your undertaking; for the dark places of the earth are full of pride and cruel acts.

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

O let not the crushed be turned back in shame; let the low man and the poor give praise to your name.

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Up! O God, be the judge of your cause; keep in mind the bitter things which the man of evil behaviour says against you every day.

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

Keep in mind the voice of your haters; the outcry of those who come against you goes up every day.