مزامیر 18

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود: ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم!

To the chief Musician, [A Psalm] of David, the servant of the LORD, who spoke to the LORD the words of this song in the day [that] the LORD delivered him from the hand of all his enemies, and from the hand of Saul: And he said, I will love thee, O LORD, my strength.

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

The LORD [is] my rock, and my fortress, and my deliverer; my God, my strength, in whom I will trust; my buckler, and the horn of my salvation, [and] my high tower.

3 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

I will call upon the LORD, [who is worthy] to be praised: so shall I be saved from my enemies.

4 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

The sorrows of death compassed me, and the floods of ungodly men made me afraid.

5 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

The sorrows of hell encompassed me: the snares of death seized me. (Sheol h7585)

6 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

In my distress I called upon the LORD, and cried to my God: he heard my voice out of his temple, and my cry came before him, [even] into his ears.

7 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

Then the earth shook and trembled; the foundations also of the hills moved and were shaken, because he was wroth.

8 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

There went up a smoke out of his nostrils, and fire out of his mouth devoured: coals were kindled by it.

9 او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

He bowed the heavens also, and came down: and darkness [was] under his feet.

10 سوار بر فرشته‌ای پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت.

And he rode upon a cherub, and flew; yes, he flew upon the wings of the wind.

11 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

He made darkness his secret place; his pavilion around him [were] dark waters [and] thick clouds of the skies.

12 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

At the brightness [that was] before him his thick clouds passed, hail [stones] and coals of fire.

13 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

The LORD also thundered in the heavens, and the Highest gave his voice; hail [stones] and coals of fire.

14 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

Yes, he sent out his arrows, and scattered them; and he shot out lightnings, and discomfited them.

15 آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد.

Then the channels of waters were seen, and the foundations of the world were uncovered at thy rebuke, O LORD, at the blast of the breath of thy nostrils.

16 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

He sent from above, he took me, he drew me out of many waters.

17 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید.

He delivered me from my strong enemy, and from them who hated me: for they were too strong for me.

18 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

They attacked me in the day of my calamity: but the LORD was my stay.

19 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

He brought me forth also in a large place; he delivered me, because he delighted in me.

20 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

The LORD rewarded me according to my righteousness; according to the cleanness of my hands hath he recompensed me.

21 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

For I have kept the ways of the LORD, and have not wickedly departed from my God.

22 همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

For all his judgments [were] before me, and I did not put away his statutes from me.

23 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

I was also upright before him, and I kept myself from my iniquity.

24 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام.

Therefore hath the LORD recompensed me according to my righteousness, according to the cleanness of my hands in his sight.

25 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

With the merciful thou wilt show thyself merciful; with an upright man thou wilt show thyself upright;

26 اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی.

With the pure thou wilt show thyself pure; and with the froward thou wilt contend.

27 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

For thou wilt save the afflicted people; but wilt bring down high looks.

28 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

For thou wilt light my candle: the LORD my God will enlighten my darkness.

29 با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

For by thee I have run through a troop; and by my God have I leaped over a wall.

30 راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

[As for] God, his way [is] perfect: the word of the LORD is tried: he [is] a buckler to all those that trust in him.

31 کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟

For who [is] God save the LORD? or who [is] a rock save our God?

32 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

[It is] God that girdeth me with strength, and maketh my way perfect.

33 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

He maketh my feet like hinds' [feet], and setteth me upon my high places.

34 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

He teacheth my hands to war, so that a bow of steel is broken by my arms.

35 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

Thou hast also given me the shield of thy salvation: and thy right hand hath held me up and thy gentleness hath made me great.

36 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Thou hast enlarged my steps under me, that my feet did not slip.

37 دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

I have pursued my enemies, and overtaken them: neither did I turn again till they were consumed.

38 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

I have wounded them that they were not able to rise: they have fallen under my feet.

39 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

For thou hast girded me with strength to battle: thou hast subdued under me those that rose up against me.

40 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

Thou hast also given me the necks of my enemies; that I might destroy them that hate me.

41 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

They cried, but [there was] none to save [them]: [even] to the LORD, but he answered them not.

42 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

Then I beat them small as the dust before the wind: I cast them out as the dirt in the streets.

43 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Thou hast delivered me from the strivings of the people; [and] thou hast made me the head of the heathen: a people [whom] I have not known shall serve me.

44 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

As soon as they hear of me, they shall obey me: the strangers shall submit themselves to me.

45 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

The strangers shall fade away, and be afraid from their close places.

46 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

The LORD liveth; and blessed [be] my rock; and let the God of my salvation be exalted.

47 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

[It is] God that avengeth me, and subdueth the people under me.

48 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

He delivereth me from my enemies: yes, thou liftest me up above those that rise up against me: thou hast delivered me from the violent man.

49 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

Therefore will I give thanks to thee, O LORD, among the heathen, and sing praises to thy name.

50 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند.

He giveth great deliverance to his king; and showeth mercy to his anointed, to David, and to his seed for ever.

David Escapes through a Window