مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

Canticum graduum. [Ad Dominum cum tribularer clamavi, et exaudivit me.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

Domine, libera animam meam a labiis iniquis et a lingua dolosa.

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est! habitavi cum habitantibus Cedar;

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

multum incola fuit anima mea.

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

Cum his qui oderunt pacem eram pacificus; cum loquebar illis, impugnabant me gratis.]