< مزامیر 108 >

سرود. مزمور داوود. ای خدا، من روحیهٔ خود را نباخته‌ام و اعتماد خود را از دست نداده‌ام. من سرود خواهم خواند و تو را ستایش خواهم کرد. ای جان من بیدار شو! 1
God, I am (very confident/trusting completely) [IDM] in you. I will sing to praise [you]. with all my inner being.
ای بربط و عود من به صدا درآیید تا سپیده دم را بیدار سازیم! 2
I will arise before the sun rises, and I will [praise you while I play] my [big] harp and my (lyre/small harp).
خداوندا، در میان مردم تو را سپاس خواهم گفت و در میان قومها تو را ستایش خواهم کرد، 3
[I prayed], “Yahweh, I will thank you among [all] the people-groups; I will sing to praise you among the nations,
زیرا محبت تو بی‌نهایت عظیم است. 4
because your faithful love for us reaches up to the heavens, and your faithfully doing what you promise [is as great as the distance] up to the clouds.
ای خدا، جلال و شکوه تو بالاتر از آسمانها قرار گیرد و عظمت تو بر تمام جهان آشکار شود. 5
Yahweh, [show] in the heavens that you are very great! And [show] your glory [to people] all over the earth!
ای خدایی که ما را دوست داری، با قدرت خویش ما را نجات ده و دعای ما را اجابت فرما. 6
Answer our [prayers] and by your power help us [MTY] [to defeat our enemies] in order that we, the people whom you love, may be saved/rescued.”
خدا در قدوسیت خویش سخن گفته و فرموده است: «با شادی شهر شکیم را قسمت می‌کنم و دشت سوکوت را اندازه می‌گیرم. 7
And [Yahweh answered our prayers and] spoke from his temple, saying, “Because I have conquered [your enemies], I will joyfully [everything in] [city] and I will distribute among my people [the valuable things] in Succoth Valley.
جِلعاد از آن من است و منسی نیز از آن من؛ افرایم کلاهخود من است و یهودا عصای سلطنت من. 8
The Gilead [region] is mine; the [people of the tribe of] Manasseh are mine; [the tribe of] Ephraim is [like] my war helmet, and [the tribe of Judah] is like the (scepter/stick that I hold which shows that I am the ruler) [MET];
اما قوم موآب را مانند لگن برای شستشو به کار خواهم برد، بر قوم ادوم کفشم را خواهم انداخت و بر فلسطین فریاد پیروزی برخواهم آورد.» 9
the Moab [region] is [like] my washbasin [MET]; I throw my sandal in the Edom [area to show that it belongs to me]; I shout triumphantly because I have defeated [the people of] the Philistia [area].”
کیست که مرا برای گرفتن شهرهای حصاردار ادوم رهبری کند؟ ای خدا، تو ما را رهبری کن؛ بله، تو که اینک از ما روگردان شده‌ای، ما را رهبری کن! 10
[Because we want to attack the people of] Edom, (who will lead my [army triumphantly] to their [capital] city that has strong walls around it?/I want someone to lead my [army triumphantly] to their [capital] city that has strong walls around it.) [RHQ]
11
God, we [hope that] [RHQ] you have not abandoned us, and that you will go with us when our army marches out [to fight our enemies].
تو ما را در جنگ با دشمن کمک کن، زیرا کمک انسان بی‌فایده است. 12
[We need you to] help us when we fight against our enemies, because the help that humans can give us is worthless.
با کمک تو ای خدا، پیروز خواهیم شد، زیرا این تویی که دشمنان ما را شکست خواهی داد! 13
[But] with you [helping us], we shall win; you will [enable us to] defeat our enemies.

< مزامیر 108 >