مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

Oración de un afligido que desfallece y derrama su angustia ante el Señor. Escucha, Yahvé, mi oración, y llegue a Ti mi clamor.

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

No quieras esconderme tu rostro en el día de mi desolación; inclina hacia mí tu oído; apresúrate a atenderme en el día de mi llamado.

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

Porque mis días se desvanecen como el humo, y mis huesos arden como fuego.

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

Abrasado, como la hierba, se seca mi corazón; me olvido de comer mi pan.

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

A fuerza de gemir y llorar se me pega la piel a los huesos.

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

Soy como el pelícano del desierto, hecho semejante al búho entre las ruinas.

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

No puedo conciliar el sueño, y me lamento como el ave solitaria sobre el tejado:

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

Mis enemigos me insultan sin cesar, y los que se enfurecen contra mí, toman mi nombre como imprecación.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

Mi comida es ceniza en vez de pan, y mezclo mi bebida con las lágrimas,

10

a causa, de tu indignación y tu furor, porque me arrojaste después de levantarme en alto.

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

Mis días son como la sombra que se alarga; y, como la hierba, voy secándome,

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

mas Tú, Yahvé, permaneces siempre, y tu Nombre es de generación en generación.

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

Tú te levantarás y serás propicio a Sión, porque tiempo es ya de que te apiades de ella; a llegado la hora.

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

Ya tus siervos aman sus piedras, sienten compasión de sus ruinas.

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

Así, oh Yahvé, los gentiles reverenciarán tu Nombre, y tu gloria todos los reyes de la tierra,

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

porque Yahvé habrá restaurado a Sión, y Él se mostrará en su gloria.

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

Se volverá hacia la oración de los despojados, y no despreciará sus ruegos.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

Escríbase esto para la generación venidera, para que el pueblo que va a nacer alabe a Yah.

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

Porque Yahvé se habrá inclinado desde su excelso santuario, desde el cielo habrá mirado a la tierra,

20

para escuchar el gemido de los cautivos y librar a los destinados a la muerte,

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

a fin de que en Sión sea pregonado el Nombre de Yahvé, y en Jerusalén su alabanza,

22

cuando allí se congreguen a una los pueblos y los reinos, para servir a Yahvé.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

Él quebrantó mis fuerzas a medio camino; acortó mis días.

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

Y yo clamo: Oh Dios mío, no me quites de esta vida en la mitad de mis días, Tú, cuyos años duran por todas las generaciones.

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

En el principio cimentaste la tierra, y obra de tus manos es el cielo.

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

Ellos van pasando, mas Tú permanecerás; todo en ellos se envejece como una vestidura; Tú los mudarás como quien cambia de vestido, y quedarán cambiados.

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

Mas Tú eres siempre el mismo, y tus años no tienen fin.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

Los hijos de tus siervos morarán seguros, y su posteridad será estable delante de Ti.