مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
The prayer of the pauper, when he was anxious, and so he poured out his petition in the sight of the Lord. O Lord, hear my prayer, and let my outcry reach you.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
Do not turn your face away from me. In whatever day that I am in trouble, incline your ear to me. In whatever day that I will call upon you, heed me quickly.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
For my days have faded away like smoke, and my bones have dried out like firewood.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
I have been cut down like hay, and my heart has withered, for I had forgotten to eat my bread.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
Before the voice of my groaning, my bone has adhered to my flesh.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
I have become like a pelican in solitude. I have become like a night raven in a house.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
I have kept vigil, and I have become like a solitary sparrow on a roof.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
All day long my enemies reproached me, and those who praised me swore oaths against me.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
For I chewed on ashes like bread, and I mixed weeping into my drink.
| 10 |
By the face of your anger and indignation, you lifted me up and threw me down.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
My days have declined like a shadow, and I have dried out like hay.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
But you, O Lord, endure for eternity, and your memorial is from generation to generation.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
You will rise up and take pity on Zion, for it is time for its mercy, for the time has come.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
For its stones have pleased your servants, and they will take pity on its land.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
And the Gentiles will fear your name, O Lord, and all the kings of the earth your glory.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
For the Lord has built up Zion, and he will be seen in his glory.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
He has noticed the prayer of the humble, and he has not despised their petition.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Let these things be written in another generation, and the people who will be created will praise the Lord.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
For he has gazed from his high sanctuary. From heaven, the Lord has beheld the earth.
| 20 |
So may he hear the groans of those in shackles, in order that he may release the sons of the slain.
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
So may they announce the name of the Lord in Zion and his praise in Jerusalem:
| 22 |
while the people convene, along with kings, in order that they may serve the Lord.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
He responded to him in the way of his virtue: Declare to me the brevity of my days.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
Do not call me back in the middle of my days: your years are from generation to generation.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
In the beginning, O Lord, you founded the earth. And the heavens are the work of your hands.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
They will perish, but you remain. And all will grow old like a garment. And, like a blanket, you will change them, and they will be changed.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
Yet you are ever yourself, and your years will not decline.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
The sons of your servants will live, and their offspring will be guided aright in every age.
