< ایوب 6 >
اگر میتوانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
آنگاه میدیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بیپرواست. | 3 |
Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر میکند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ میکِشد؟ | 5 |
Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
آیا انسان از بینمک بودن غذا شکایت نمیکند؟ یا کسی سفیده تخممرغ بیمزه را دوست دارد؟ | 6 |
Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
هنگامی که به چنین غذایی نگاه میکنم اشتهایم کور میشود و حالم به هم میخورد. | 7 |
Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
ای کاش خدا خواسته مرا بهجا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
ای کاش خدا مرا لِه میکرد، و دستش را دراز کرده، مرا میکشت. | 9 |
И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
آنگاه دستِ کم این مرا تسلی میداد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکردهام. | 10 |
Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
من چطور میتوانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
آیا من از سنگ ساخته شدهام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
کاری از دستم برنمیآید و کسی به دادم نمیرسد. | 13 |
Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید میشود؛ کاروانها به کنار آن میروند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمییابند؛ پس، از تشنگی هلاک میشوند. | 15 |
Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف میکنند، ناامید میشوند. من هم از شما قطع امید کردهام. شما از دیدن وضع من میترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواستهام؟ آیا درخواست هدیهای کردهام؟ | 22 |
Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
آیا تاکنون از شما خواستهام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
تنها چیزی که من از شما میخواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کردهام؟ | 24 |
Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بیاراده فریاد برآوردم میخواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
شما حتی به یتیم هم رحم نمیکنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ میگویم؟ | 28 |
Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
مرا محکوم نکنید، چون بیگناهم. اینقدر بیانصاف نباشید. | 29 |
Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
آیا فکر میکنید من دروغ میگویم و یا نمیتوانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?