ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
А Иов в отговор рече:
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
Дано само би се претеглила моята печал, И злополуката ми да би се турила срещу нея на везните!
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
Понеже сега би била по-тежка от морския пясък; Затова думите ми са били необмислени.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
Защото стрелите на Всемогъщия са вътре в мене, Чиято отрова духът ми изпива; Божиите ужаси се опълчват против мене.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
Реве ли дивият осел, когато има трева? Или мучи ли волът при яслите?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Яде ли се блудкавото без сол? Или има ли вкус в белтъка на яйцето?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
Душата ми се отвращава да ги допре; Те ми станаха като омразно ястие.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
Дано получех това, което прося, И Бог да ми дадеше онова, за което копнея!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
Да благоволеше Бог да ме погуби, Да пуснеше ръката Си та ме посече!
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Но, това ще ми бъда за утеха, (Да! ще се утвърдя всред скръб, която не ме жали). Че аз не утаих думите на Светия.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
Каква е силата та да чакам? И каква е сетнината ми та да издържа?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Силата ми сила каменна ли е? Или месата ми са медни?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Не изчезна ли в мене помощта ми? И не отдалечи ли се от мене избавлението?
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
На оскърбения трябва да се покаже съжаление от приятеля му, Даже ако той е оставил страха от Всемогъщия.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
Братята ми ме измамиха като поток; Преминаха като течение на потоци,
| 16 |
Които се мътят от леда, И в които се топи снегът;
| 17 |
Когато се стоплят изчезват; Когато настане топлина изгубват се от мястото си;
| 18 |
Керваните, като следват по криволиченията им, Пристигат в пустота и се губят;
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
Теманските кервани прегледваха; Шевските пътници ги очакваха;
| 20 |
Излъгаха се в надеждата си; Дойдоха там и се посрамиха;
| 21 |
Сега и вие сте така никакви; Видяхте ужас, и се уплашихте.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Рекох ли аз: Донесете ми? Или: Дайте ми подарък от имота си?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
Или: Отървете ме от ръката на неприятеля? Или: Откупете ме от ръката на насилниците?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Научете ме, и аз ще млъкна; И покажете ми в що съм съгрешил.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
Колко са силни справедливите думи! Но вашите доводи що изобличават?
| 26 |
Мислите ли да изобличите думи, Когато думите на човек окаян са като вятър?
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Наистина вие бихте впримчили сирачето, Бихте копали яма на неприятеля си.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
Сега, прочее, благоволете да ме погледнете, Защото ще стане явно пред вас ако аз лъжа
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Повърнете се, моля; нека не става неправда; Да! повърнете се пак; касае се до правдивостта ми.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Има ли неправда в езика ми? Не може ли небцето ми да познае лошото?
