ایوب 32

1 آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

Desistieron aquellos tres hombres de responder a Job; porque este estaba convencido de su inocencia.

2 شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

Entonces montó en cólera Eliú, hijo de Baraquel bucita, de la familia de Ram. Montó en cólera contra Job, porque pretendía ser más justo que Dios.

3 او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

Se irritó también contra sus tres amigos, por cuanto no habían hallado qué contestar a Job, y con todo lo condenaban.

4 الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

Siendo ellos de mayor edad que él, Eliú había tardado en contestar a Job.

5 اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

Mas cuando vio que no había más respuesta en la boca de aquellos tres hombres, se indignó sobremanera. Tomó Eliú, hijo de Baraquel, bucita, la palabra y dijo:

6 الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

“Siendo yo joven, y vosotros ancianos, tuve miedo, y no me atreví a manifestar mi parecer.

7 زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

Yo me decía: Los días han de hablar, y en los muchos años se dará a conocer la sabiduría.

8 ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

Pero hay espíritu que reside en el hombre; es el soplo del Todopoderoso el que les da la inteligencia.

9

No es lo mismo ser viejo que sabio, no son (siempre) los ancianos los que entienden de justicia.

10 پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

Por eso dije: Escuchadme; quiero también yo manifestar mi parecer.

11 من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

He aquí que he esperado mientras hablabais, di oídos a vuestros razonamientos hasta el fin de vuestra disputa.

12

Sí, os he prestado atención, más ninguno ha convencido a Job; ninguno de vosotros sabe responder a sus palabras.

13 به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

No digáis, pues: «Hemos hallado la sabiduría; es Dios quien le castiga, y no hombre alguno.»

14 اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

No contra mí ha dirigido él sus palabras; y yo no voy a contestarle con vuestros argumentos.

15 شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

Desconcertados ya no responden nada, faltándoles otras palabras.

16 آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

He esperado hasta que se callasen, hasta que quedasen atascados sin poder contestar.

17 نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

Comenzaré yo a hablar, manifestaré por mi parte mi saber.

18 حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

Pues lleno estoy de palabras, me aprieta el espíritu en mi interior.

19 مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

Mi pecho es como vino encerrado, cual odre nuevo pronto a reventar.

20 باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

Hablaré para desahogarme; abriré mis labios y responderé.

21 من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

No haré acepción de personas, no adularé a ningún mortal.

22 چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.

Pues no sé adular; (si lo hiciera), dentro de poco me llevaría mi Creador.”