مزامیر 97

۱ 1 خداوند سلطنت گرفته است، پس زمین شادی کند و جزیره های بسیار مسرورگردند.

۲ 2 ابرها و ظلمت غلیظ گرداگرد اوست. عدل و انصاف قاعده تخت اوست.

۳ 3 آتش پیش روی وی می‌رود و دشمنان او را به اطرافش می‌سوزاند.

۴ 4 برقهایش ربع مسکون را روشن می‌سازد. زمین این را بدید و بلرزید.

۵ 5 کوهها ازحضور خداوند مثل موم گداخته می‌شود، ازحضور خداوند تمامی جهان.

۶ 6 آسمانها عدالت او را اعلام می‌کنند و جمیع قوم‌ها جلال او رامی بینند.

۷ 7 همه پرستندگان بتهای تراشیده خجل می‌شوند که به بتها فخر می‌نمایند. ای جمیع خدایان او را بپرستید.

۸ 8 صهیون شنید و شادمان شد و دختران یهودامسرور گردیدند، ای خداوند به‌سبب داوریهای تو.

۹ 9 زیرا که تو‌ای خداوند بر تمامی روی زمین متعال هستی. بر جمیع خدایان، بسیار اعلی هستی.

۱۰ 10 ‌ای شما که خداوند را دوست می‌دارید، ازبدی نفرت کنید! او حافظ جانهای مقدسان خوداست. ایشان را از دست شریران می‌رهاند.

۱۱ 11 نوربرای عادلان کاشته شده است و شادمانی برای راست دلان.

۱۲ 12 ‌ای عادلان، در خداوند شادمان باشید! و ذکر قدوسیت او را حمد بگویید.