مزامیر 95

۱ 1 بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

Kottaa Waaqayyoof faarfannaa; Kattaa fayyina keenyaatiifis ni ililchinaa.

۲ 2 به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

Galataan fuula isaa duratti haa dhiʼaannu; faarfannaadhaanis isa haa leellifnu.

۳ 3 زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

Waaqayyo Waaqa guddaadhaatii; inni waaqota hundaa olitti Mootii guddaa dha.

۴ 4 و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

Qileewwan lafaa harka isaa keessa jiru; fiixeewwan tulluus kan isaa ti.

۵ 5 دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

Galaanni kan isaa ti; isatu hojjeteetii; lafa gogaa illee harka isaatu uume.

۶ 6 بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

Kottaa gad jennee sagadnaa; Uumaa keenya Waaqayyo duratti ni jilbeenfannaa;

۷ 7 زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

inni Waaqa keenyaatii; nu immoo saba eegumsa isaa jala jirruu dha; bushaayee harka isaa keessa jiruudhas. Isin harʼa yoo sagalee isaa dhageessan,

۸ 8 دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

akka Mariibaatti gootan sana, akka gaafa gammoojjii keessatti Maasaatti gootan sanaa mataa hin jabaatinaa;

۹ 9 چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

abbootiin keessan utuma hojii koo arganuu, achitti qoranii na ilaalan.

۱۰ 10 چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

Dhaloota sanatti ani waggaa afurtama nan dheekkame; anis, “Isaan saba garaan isaanii karaa irraa jalʼatee dha; isaan karaa koo hin beekne” nan jedheen.

۱۱ 11 پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

Kanaafuu ani dheekkamsa kootiin, “Isaan boqonnaa kootti hin galan” jedhee kakadhe.