مزامیر 39
| برای یدوتون سالار مغنیان. مزمور داود گفتم راههای خود را حفظ خواهم کردتا به زبانم خطا نورزم. دهان خود را به لجام نگاه خواهم داشت، مادامی که شریر پیش من است. | ۱ 1 |
TO THE OVERSEER. FOR JEDUTHUN. A PSALM OF DAVID. I have said, “I observe my ways, Against sinning with my tongue, I keep a curb for my mouth, While the wicked [is] before me.”
| من گنگ بودم و خاموش و از نیکویی نیز سکوت کردم و درد من به حرکت آمد. | ۲ 2 |
I was mute [with] silence, I kept silent from good, and my pain is excited.
| دلم در اندرونم گرم شد. چون تفکر می‌کردم آتش افروخته گردید. پس به زبان خود سخن گفتم. | ۳ 3 |
My heart [is] hot within me, In my meditating the fire burns, I have spoken with my tongue.
| ای خداوند اجل مرا بر من معلوم ساز و مقدارایامم را که چیست تا بفهمم چه قدر فانی هستم. | ۴ 4 |
“Cause me to know, O YHWH, my end, And the measure of my days—what it [is],” I know how frail I [am].
| اینک روزهایم را مثل یک وجب ساخته‌ای وزندگانی‌ام در نظر تو هیچ است. یقین هر آدمی محض بطالت قرار داده شد، سلاه. | ۵ 5 |
Behold, You have made my days handbreadths, And my age [is] as nothing before You, Only, every man set up [is] all vanity. (Selah)
| اینک انسان در خیال رفتار می‌کند و محض بطالت مضطرب می‌گردد. ذخیره می‌کند و نمی داند کیست که ازآن تمتع خواهد برد. | ۶ 6 |
Only, each habitually walks in an image, Only, [in] vain, they are disquieted, He heaps up and does not know who gathers them.
| و الان‌ای خداوند برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می‌باشد. | ۷ 7 |
And now, what have I expected? O Lord, my hope—it [is] of You.
| مرا از همه گناهانم برهان و مرا نزد جاهلان عار مگردان. | ۸ 8 |
Deliver me from all my transgressions, Do not make me a reproach of the fool.
| من گنگ بودم وزبان خود را باز نکردم زیرا که تو این را کرده‌ای. | ۹ 9 |
I have been mute, I do not open my mouth, Because You have done [it].
| بلای خود را از من بردار زیرا که از ضرب دست تو من تلف می‌شوم. | ۱۰ 10 |
Turn aside Your stroke from off me, From the striving of Your hand I have been consumed.
| چون انسان را به‌سبب گناهش به عتابها تادیب می‌کنی، نفایس اورا مثل بید می‌گذاری. یقین هر انسان محض بطالت است، سلاه. | ۱۱ 11 |
With reproofs against iniquity, You have corrected man, And dissolve his desirableness as a moth, Only, every man [is] vanity. (Selah)
| ای خداوند دعای مرابشنو و به فریادم گوش بده و از اشکهایم ساکت مباش، زیرا که من غریب هستم در نزد تو و نزیل هستم مثل جمیع پدران خود. | ۱۲ 12 |
Hear my prayer, O YHWH, And give ear [to] my cry, Do not be silent to my tear, For I [am] a sojourner with You, A settler like all my fathers.
| روی (خشم )خود را از من بگردان تا فرحناک شوم قبل از آنکه رحلت کنم و نایاب گردم. | ۱۳ 13 |
Look from me, and I brighten up before I go and am not!
