مزامیر 108

۱ 1 سرود و مزمور داود ای خدا دل من مستحکم است. من خواهم سرایید و ترنم خواهم نمودو جلال من نیز.

Готово је срце моје, Боже; певаћу и хвалићу заједно са славом својом.

۲ 2 ‌ای عود و بربط بیدار شوید! من نیز در سحرگاه بیدار خواهم شد.

Прени се псалтире и гусле, устаћу рано.

۳ 3 ‌ای خداوند، تو را در میان قوم‌ها حمد خواهم گفت و در میان طایفه‌ها تو را خواهم سرایید.

Славићу Тебе, Господе, по народима, појаћу Теби по племенима.

۴ 4 زیرا که رحمت توعظیم است، فوق آسمانها! و راستی تو تا افلاک می‌رسد!

Јер је сврх небеса милост Твоја и до облака истина Твоја.

۵ 5 ‌ای خدا، بر فوق آسمانها متعال باش وجلال تو بر تمامی زمین!

Узвиси се више небеса, Боже, и по свој земљи нека буде слава Твоја!

۶ 6 تا محبوبان تو خلاصی یابند. به‌دست راست خود نجات ده و مرا اجابت فرما.

Да би се избавили мили Твоји, помози десницом својом, и услиши ме.

۷ 7 خدا در قدوسیت خود سخن گفته است، پس وجد خواهم نمود. شکیم را تقسیم می‌کنم و وادی سکوت را خواهم پیمود.

Бог рече у светињи својој: "Веселићу се, разделићу Сихем, и долину Сокот размерићу.

۸ 8 جلعاد از آن من است و منسی از آن من. و افرایم خود سر من. ویهودا عصای سلطنت من.

Мој је Галад, мој је Манасија, Јефрем је крепост главе моје, Јуда скиптар мој.

۹ 9 موآب ظرف شست وشوی من است، و بر ادوم نعلین خود را خواهم‌انداخت و بر فلسطین فخر خواهم نمود.

Моав је чаша из које се умивам, Едому ћу пружити обућу своју; над земљом филистејском попеваћу."

۱۰ 10 کیست که مرا به شهر حصین درآورد؟ کیست که مرا به ادوم رهبری نماید؟

Ко ће ме одвести у тврди град? Ко ће ме отпратити до Едома?

۱۱ 11 آیا نه تو‌ای خداکه ما را ترک کرده‌ای؟ و تو‌ای خدا که بالشکرهای ما بیرون نمی آیی؟

Зар нећеш Ти, Боже, који си нас одбацио, и не идеш, Боже, с војскама нашим?

۱۲ 12 ما را بر دشمن امداد فرما، زیرا که مدد انسان باطل است.

Дај нам помоћ у тескоби, одбрана је човечија узалуд.

۱۳ 13 درخدا با شجاعت کار خواهیم کرد و او دشمنان مارا پایمال خواهد نمود.

Богом смо јаки; Он гази непријатеље наше.