< پیدایش 15 >

بعد از این وقایع، کلام خداوند دررویا، به ابرام رسیده، گفت: «ای ابرام مترس، من سپر تو هستم، و اجر بسیار عظیم تو.» ۱ 1
После ових ствари дође Авраму реч Господња у утвари говорећи: Не бој се, Авраме, ја сам ти штит, и плата је твоја врло велика.
ابرام گفت: «ای خداوند یهوه، مرا چه خواهی داد، و من بی‌اولاد می‌روم، و مختارخانه‌ام، این العاذار دمشقی است؟» ۲ 2
А Аврам рече Господе, Господе, шта ћеш ми дати кад живим без деце, а па коме ће остати моја кућа то је Елијезер овај Дамаштанин?
و ابرام گفت: «اینک مرا نسلی ندادی، و خانه زادم وارث من است.» ۳ 3
Још рече Аврам: Ето мени ниси дао порода, па ће слуга рођен у кући мојој бити мој наследник.
در ساعت، کلام خداوند به وی دررسیده، گفت: «این وارث تو نخواهد بود، بلکه کسی‌که از صلب تو درآید، وارث تو خواهدبود.» ۴ 4
А гле, Господ му проговори: Неће тај бити наследник твој, него који ће изаћи од тебе тај ће ти бити наследник.
و او را بیرون آورده، گفت: «اکنون بسوی آسمان بنگر و ستارگان را بشمار، هرگاه آنها راتوانی شمرد.» پس به وی گفت: «ذریت تو چنین خواهد بود.» ۵ 5
Па га изведе напоље и рече му: Погледај на небо и преброј звезде, ако их можеш пребројати. И рече му: Тако ће ти бити семе твоје.
و به خداوند ایمان آورد، و او، این را برای وی عدالت محسوب کرد. ۶ 6
И поверова Аврам Богу, а Он му прими то у правду.
پس وی راگفت: «من هستم یهوه که تو را از اور کلدانیان بیرون آوردم، تا این زمین را به ارثیت، به تو بخشم.» ۷ 7
И рече му: Ја сам Господ, који те изведох из Ура халдејског да ти дам земљу ову да буде твоја.
گفت: «ای خداوند یهوه، به چه نشان بدانم که وارث آن خواهم بود؟» ۸ 8
А он рече: Господе, Господе, по чему ћу познати да ће бити моја?
به وی گفت: «گوساله ماده سه ساله و بز ماده سه ساله و قوچی سه ساله و قمری و کبوتری برای من بگیر.» ۹ 9
И рече му: Принеси ми јуницу од три године и козу од три године и овна од три године и грлицу и голупче.
پس این همه را بگرفت، و آنها را از میان، دوپاره کرد، و هر پاره‌ای را مقابل جفتش گذاشت، لکن مرغان را پاره نکرد. ۱۰ 10
И он узе све то, и расече на поле, и метну све поле једну према другој; али не расече птице.
و چون لاشخورها برلاشه‌ها فرود آمدند، ابرام آنها را راند. ۱۱ 11
А птице слетаху на те мртве животиње; а Аврам их одгонише.
و چون آفتاب غروب می‌کرد، خوابی گران بر ابرام مستولی شد، و اینک تاریکی ترسناک سخت، اورا فرو گرفت. ۱۲ 12
А кад сунце беше на заласку, ухвати Аврама тврд сан, и гле, страх и мрак велик обузе га.
پس به ابرام گفت: «یقین بدان که ذریت تو در زمینی که از آن ایشان نباشد، غریب خواهند بود، و آنها را بندگی خواهند کرد، و آنهاچهارصد سال ایشان را مظلوم خواهند داشت. ۱۳ 13
И Господ рече Авраму: Знај зацело да ће семе твоје бити дошљаци у земљи туђој, па ће јој служити, и она ће их мучити четири стотине година.
و بر آن امتی که ایشان بندگان آنها خواهند بود، من داوری خواهم کرد. و بعد از آن با اموال بسیاربیرون خواهند آمد. ۱۴ 14
Али ћу судити и народу коме ће служити; а после ће они изаћи с великим благом.
و تو نزد پدران خود به سلامتی خواهی رفت، و در‌پیری نیکو مدفون خواهی شد. ۱۵ 15
А ти ћеш отићи к оцима својим у миру, и бићеш погребен у доброј старости.
و در پشت چهارم بدینجاخواهند برگشت، زیرا گناه اموریان هنوز تمام نشده است.» ۱۶ 16
А они ће се у четвртом колену вратити овамо; јер гресима аморејским још није крај.
و واقع شد که چون آفتاب غروب کرده بودو تاریک شد، تنوری پر دود و چراغی مشتعل ازمیان آن پاره‌ها گذر نمود. ۱۷ 17
А кад се сунце смири и кад се смрче, гле, пећ се димљаше, и пламен огњени пролажаше између оних делова.
در آن روز، خداوندبا ابرام عهد بست و گفت: «این زمین را از نهر مصرتا به نهر عظیم، یعنی نهر فرات، به نسل توبخشیده‌ام، ۱۸ 18
Тај дан учини Господ завет с Аврамом говорећи: Семену твом дадох земљу ову од воде мисирске до велике воде, воде Ефрата,
یعنی قینیان و قنزیان و قدمونیان وحتیان و فرزیان و رفائیان، ۱۹ 19
Кенејску, кенезејску и кедмонејску,
و اموریان و کنعانیان و جرجاشیان و یبوسیان را.» ۲۰ 20
И хетејску и ферезејску и рафајску,
۲۱ 21
И аморејску и хананејску и гергесејску и јевусејску.

< پیدایش 15 >