Faarfannaa 82

1 Faarfannaa Asaaf. Waaqni, waldaa waaqotaa gidduu dhaabata; “waaqota” gidduuttis murtii kenna; akkanas jedha:

Een lied van Asaf. God staat op in de goddelijke raad, Houdt gericht te midden der goden!

2 “Isin hamma yoomiitti seera jalʼiftu? Hamma yoomiittis jalʼootaaf dhaabattu?

Hoelang nog zult gij onrechtvaardige vonnissen vellen, En voor de bozen partij blijven trekken?

3 Dadhabdootaa fi ijoollee abbaa hin qabneef murtii qajeelaa kennaa; mirga hiyyeeyyiitii fi cunqurfamtootaas eegsisaa.

Neemt het op voor zwakken en wezen, Geef den geringe en verdrukte zijn recht:

4 Warra dadhabaa fi rakkattoota baraaraa; harka jalʼootaatiis isaan baasaa.

Redt den behoeftige en arme, En rukt ze uit de handen der bozen!

5 “Isaan homaa hin beekan; homaa illee hin hubatan. Isaan dukkana keessa jiraatu; hundeen lafaa hundinuu ni raafame.

Maar ze hebben verstand noch begrip; ze tasten in duisternis rond, En brengen alle grondslagen der aarde aan het wankelen!

6 “Anis, ‘Isin, “waaqota;” hundi keessan ilmaan Waaqa Waan Hundaa Olii ti’ jedheera.

Ik had gezegd: Gij zijt goden, Zonen van den Allerhoogste, gij allen;

7 Taʼus isin akkuma namatti ni duutu; akkuma bulchitoota kamii iyyuu ni kuftu.”

Maar gij zult sterven als mensen, En als een der afgoden vallen!

8 Yaa Waaqi kaʼi; lafatti muri; sabni hundinuu kan keetiitii.

Sta op, o God, en richt de aarde; Want alle volkeren behoren U toe!