Romerne 9
1 Eg segjer sanning i Kristus, eg lyg ikkje, samvitet mitt vitnar med meg i den Heilage Ande,
Enaika echimali mu Kristo. Nitakwaika lulimi, no mutima gwani ogumbambalila amwi nanye mu Mwoyo Mwelu,
2 at eg hev ei stor sorg og en stendig verk i hjarta mitt.
ati bhulio obhusulumbae bwafu no bhunyoke bhunu bhutakuwamo mu Mwoyo gwani.
3 For eg skulde ynskja at eg sjølv var bannstøytt burt frå Kristus for brørne mine, samættingarne mine etter kjøtet,
Ati anye nakendele omwene nifumilisibhwe no kutaganywa koleleki nibhe kula na Kristo ingulu ya bhaili bhanu, bhaliya abho luganda lwani mu mubhili.
4 dei som er israelitar, som hev barnekåret og herlegdomen og pakterne og lovgjevingi og gudstenesta og lovnaderne,
Bhenene ni Bhaisraeli. bhanu bhali no kukoleka bhana, bha likusho lya malagano, ne bhiyanwa bhye bhilagilo, okumulamya Nyamuanga ne emilago.
5 dei som federne høyrer til og som Kristus er ætta frå etter kjøtet, han som er Gud yver alle ting, velsigna i all æva. Amen. (aiōn g165)
Bhenene ni bhanu bhanu bhatangatile bhanu Kristo ejile mu chibhalo no kufwala omubhili gunu- gunu omwene ni Nyamuanga wa bhona. Mwene asimwe kajanende. Amina. (aiōn g165)
6 Men det er ikkje so at Guds ord hev vorte til inkjes; for ikkje alle dei som er ætta frå Israel, er Israel;
Mbe nawe atali ati emilago ja Nyamuanga jasingilwe okukumila. Kulwo kubha atali ati bhuli munu unu ali Israeli ni Mwiisraeli koto.
7 og ikkje heller er alle Abrahams born for di um dei er hans ætt; men: «Etter Isak som skal ætta di heita, »
Atali nolwo mu lwibhulo lwa Abrahamu ati ni bhana bhae koto. Mbe nawe, “ni kulabha ku lwibhulo lwa Isaka wae olubhilikilwa.”
8 det vil segja: ikkje borni etter kjøtet er Guds born, men borni etter lovnaden vert rekna til ætti.
Jinu na ati, abhana bho mubhili bhatali bhana bha Nyamuanga. Mbe nawe abhana bho mulago abhalolelelwa kuti ni lwibhulo.
9 For dette er eit lovnadsord: «Ved dette bilet kjem eg att, og då skal Sara hava ein son.»
Kulwo kubha gunu nigwo omusango gwo mulago: “Mu mwanya kuti gunu enija, na Sara kajo kuyanwa omwana.”
10 Og ikkje berre det, men so var det og med Rebekka, ho som var med born ved ein, det er Isak, far vår.
Litali linu-ela, nawe okumala Rebheka nabhona inda ku munu umwi, Isaka Lata weswe-
11 For då dei endå var ufødde, og ikkje endå hadde gjort korkje godt eller vondt - for at Guds rådgjerd etter hans utveljing skulde standa ved lag, ikkje ved gjerningar, men ved honom som kallar -
ati abhana bhaliga bhachali lwibhulo na aliga achali kukola musango gwona gwona gunu guli mukonde amwi mubhibhi, koleleki ati okwenda kwa Nyamuanga okulubhana no bhusosi limelegulu, nolwo atali kulwe bhikolwa, mbe nawe ni kwa insonga ya uliya unu kabhilikila.
12 då vart det sagt til henne: «Den eldste skal tena den yngste, »
Jaikilwe ku mwene, “Omukulu alimukolela omutoto.”
13 som skrive stend: «Jakob elska eg, men Esau hata eg.»
Lwa kutyo jeishe nijandikwa: “Yakobho namwendele, mbe nawe Esau namubhiililiywe.”
14 Kva skal me då segja? Skulde det finnast urettferd hjå Gud? Langt ifrå!
Mbe lindi chije chaikeki? Angu bhulio obhunyamuke ku Nyamuanga? Uli nakatyali.
15 For han segjer til Moses: «Eg vil miskunna den som eg miskunnar, og ynka den som eg ynkar.»
Kulwo kubha kaika ku. Musa, “Enibha ne chigongo kuyo unu enifwilwa chigongo, na enibha no bhusasisi. kuyo enisasila.”
16 So stend det då ikkje til den som vil, og ikkje heller til den som renner, men til Gud som gjer miskunn.
Kulwejo woli, atali kunsonga yo mwene unu Kenda, nolwo atali kunsonga yo mwene unu kabhilima, mbe nawe kunsonga ya Nyamuanga unu kelesha echigongo
17 For Skrifti segjer til Farao: «Just til dette reiste eg deg upp, at eg kunde syna magti mi på deg, og at namnet mitt kunde verta kunngjort yver all jordi.»
Kulwo kubha amaandiko agaika ku Farao, “ku nsonga inu abhwelu nakwauye, koleleki ati neleshe amanaga gani kwae, kunsonga ati lisina lyani likumusibhwe mu chalo chona.”
18 So miskunnar han då kven han vil, og gjer kven han vil hard.
Kwibhyo woli, Nyamuanga kabhaga ane chigongo ku wona wona unu Kenda, na ku unu kamwenda, kamukola kubha mutamu-tamu.
19 So vil du vel segja til meg: «Kva hev han so endå å klaga for? For kven stend vel imot viljen hans?»
Okumala oujo okwaika kwanye, “Kulwaki uchali niwelesha obhunyamuke? Ni uya unu eile okwikomesha mu kwenda kwae?”
20 Men kven er då du, menneskje, som trættar imot Gud? Skal då verket segja til verkaren: «Kvi gjorde du meg so?»
Mu bhutasikene bhwae, omwana munu, awe nawega unu ousubhya mu bhutasikene na Nyamuanga? Bhulio obhutulikano bhwona bhwona mu chinu chinu chimogelwe okwaika ku mumogi, “Kulwaki wankolele kutya anye?”
21 Eller hev ikkje krusmakaren vald yver leiret, so han av same deigi kann gjera det eine kjerald til æra og det andre til vanæra?
Angu omumogi one kabhaga ne chimali ingulu ya limoga okukolwa echinu kwo kuchikolela okulubhana na litole lilya lilya, ne chinu chinu kwo kuchikolela bhuli lusiku?
22 Men um no Gud, endå han vilde syna vreiden sin og kunngjera si magt, like vel med stort langmod tolde dei vreide-kjerald som var laga til undergang,
Kutiki alabha Nyamuanga, unu ali mu bhwangu bhwo kwelesha lisungu lyae no kukola amanaga gae gamenyekane, ekomesishe kwo kwigumilisha kutyo bhiile ku bhinu bhya lisungu kubhinu bhaliga bhilabhile kwo kusimagisha?
23 so han og kunde gjera sin herlegdoms rikdom yver miskunnskjeraldi som han fyreåt hadde laga til herlegdom?
Kutiki alabha akolele kutya koleleki ati eleshe obhwafu bhwa likusho lyae ingulu ye bhinu bhye chigongo, lwa kutyo aliya elabhile ingulu ya likusho?
24 Og til slike kalla han oss og, ikkje berre av jødar, men og av heidningar,
Kutiki alabha akolele gunu one kweswe, unu one achibhilikie, atali ati okusoka mu Bhayaudi, nawe one okusoka ku bhanu bha Maanga?
25 som han og segjer hjå Hosea: «Det som ei er mitt folk, vil eg kalla mitt folk, og kalla henne elska som ei var elska;
Lwakutyo Kaila one mu Hosea: “Enibhabhilikila abhanu bhani bhanu bhaliga bhatali bhanu bhani, no mwendwa wae unu aliga atakwendibhwa.
26 og det skal ganga so, at på den staden det vart sagt til deim: «De er ikkje mitt folk, » der skal dei kallast den livande Guds born.»
Na ejibha ati aliya anu jaikilwe ku bhene, 'emwe mutali bhanu bhani,' Aliya bhalibhilikilwa 'Bhana bha Nyamuanga unu alamile.'”
27 Og som Jesaja ropar ut yver Israel: «Um talet på Israels born er som havsens sand, so skal då berre leivningen frelsast.
Isaya kalila okulubhana na Abhaisraeli, “Nolwo obhukumi bhwa bhana bha Israeli bhwakabhee lwo musenyi gwa ku mwalo, one obhubha bhuli bhusago bhunu obhukisibhwa.
28 For ordet sitt skal Herren setja i verk og snøgt fullføra på jordi.»
Kulwo kubha Latabhugenyi aligugega omusago gwae ingulu ye chalo, bhwangu na kwo kukumisha.
29 Og som Jesaja fyrr hev sagt: «Hadde ikkje Herren Sebaot leivt oss eit sæde, so hadde me vorte som Sodoma og vorte like Gomorra.»
Na lwakutyo Isaya aikile mu bhambilo, “Latabhugenyi we bhise atachisigie inyuma olwibhulo ingulu yeswe, chakabhae lwa Sodoma, na cha kakolelwe lwa Gomola.
30 Kva skal me då segja? At heidningarne som ikkje søkte rettferd, dei vann rettferd, men det var rettferdi av tru.
Mbe echaikaki woli? Ati abhanu bha Maanga bhanu bhaliga bhatakuyeja bhulengelesi, bhabhwene obhulengelesi, obhulengelesi mu kwikilisha.
31 Men Israel, som søkte rettferdslov, dei vann ikkje fram til denne lovi.
Nawe omuisraeli, unu ayenjaga ebhilagilo mu bhulengelesi, ataikingiye.
32 Kvifor so? For di dei ikkje søkte henne med tru, men med gjerningar, for dei støytte seg på støytesteinen,
Kulwaki jitali kutyo? Kunsonga bhataiyenjele mu kwikilisha, nawe kwe ebhikolwa bhekujuye ingulu ya libhui elyo kwikujula,
33 som skrive stend: «Sjå, eg legg i Sion ein stein til støyt og eit berg til stygg; den som trur på honom, skal ikkje verta til skammar.»
Lwa kutyo jaliga jamalile okwandikwa, “Lola, nimamishe libhui elyo kwikujula mu Sayuni na litale elyo kuyabhya. Mwenene unu kekilisha mu lunu ataliswala.”
