Salmenes 103

1 Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!

Na Rawiri. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua; e nga mea katoa i roto i ahau, whakapaingia tona ingoa tapu.

2 Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!

Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua, kei wareware hoki ki ana painga katoa.

3 Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,

Ko ia te muru nei i ou kino katoa; te rongo a nei i ou mate katoa.

4 han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,

Ko ia te hoko nei i tou ora kei ngaro; te karauna nei i a koe ki te atawhai, ki te aroha.

5 han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.

Nana nei i makona ai tou mangai i nga mea papai; i hou ai tou taitamarikitanga, i rite ai ki to te ekara.

6 Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.

Ka puta i a Ihowa nga mahi tika, me te whakawa tika ki te hunga katoa e tukinotia ana.

7 Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.

I whakaakona e ia ana ara ki a Mohi, ana mahi ki nga tama a Iharaira.

8 Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.

Ki tonu a Ihowa i te aroha me te atawhai, he puhoi ki te riri, he nui hoki tana mahi tohu.

9 Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.

E kore ia e whakatupuehupehu tonu, e kore ano e mauahara ake ake.

10 Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.

Kihai i rite ki o tatou hara ana meatanga ki a tatou: kihai ano i rite ki o tatou kino ana utu mai ki a tatou.

11 For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.

He rite hoki ki te rangi e tiketike ake ana i te whenua, pera tonu te nui o tana mahi tohu ki te hunga e wehi ana ki a ia.

12 So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.

Pera i te matara o te rawhiti i te uru, pera tonu tana whakamataratanga atu i a tatou mahi tutu i a tatou.

13 Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.

E aroha ana te matua ki ana tamariki, pera tonu to Ihowa aroha ki te hunga e wehi ana ki a ia.

14 For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.

E matau ana hoki ia ki to tatou ahua, e mahara ana he puehu tatou.

15 Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.

Ko te tangata ia, rite tonu ona ra ki o te tarutaru: kei te puawai o te mara, ko tona ngawhatanga.

16 Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.

E rarungatia ana hoki e te hau, a kua kahore; kahore hoki e mohiotia a muri e tona wahi.

17 Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,

Tena ko te mahi tohu a Ihowa no tua whakarere, a ake tonu ake, ki te hunga e wehi ana ki a ia: tona tika hoki ki nga uri o nga tamariki;

18 mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.

Ki te hunga e pupuri ana i tana kawenata, ki te hunga hoki e mahara ana ki ana ako kia mahia.

19 Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.

Kua oti i a Ihowa tona torona te whakatu ki nga rangi; a e kawanatia ana nga mea katoa e tona kingitanga.

20 Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!

Whakapaingia a Ihowa, e ana anahera, e hira nei te kaha, e whakarite nei i tana kupu, e whakarongo nei ki tona reo ina korero.

21 Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!

Whakapaingia a Ihowa, e ana mano katoa, e ana minita e mahi nei i tana e pai ai.

22 Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!

Whakapaingia a Ihowa, e ana mahi katoa i nga wahi katoa o tona kingitanga: whakapaingia a Ihowa, e toku wairua.