Jobs 6
1 Då tok Job til ords og svara:
Job ni a pathung teh,
2 «Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,
Oe, ka kângairunae heh, yawcu dawk khing haw pawiteh, ka khang e runae naw hai, yawcu khingnae dawk phat naseh.
3 det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.
Bangkongtetpawiteh, palang teng e sadi hlak hai a ri han doeh. Hatdawkvah ka dei payon toe.
4 For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.
Bangkongtetpawiteh, Athakasaipounge ni a ka e pala teh kai thung vah ao, ahnimae a sue hah ka muitha ni a nei. Cathut takinae hah ka hmalah a kamnue.
5 Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?
Kahrawng e la ni hram a papnae koe a hram boimaw,
6 Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?
Atuinae kaawm hoeh e bu teh palawi laipalah ca thai han maw. Aduirakei ka pangaw e dawk atuinae bangmaw kaawm.
7 Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.
Ka hringnae ni, a tek han a ngai hoeh e, kai hanelah, panuettho e rawcanaw doeh.
8 Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!
Oe, kahei e heh ka hmawt haw pawiteh, Cathut ni ngai poung e na poe haw pawiteh.
9 Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!
Pahren lahoi Cathut ni vek na khei haw na seh, A kut na pho sin nateh vitkatip lah, na tâtueng haw naseh,
10 Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.
Hottelah nakunghai, ka lungmawngnae ka tawn rah. Patawnae ni na tha hoeh nakunghai ka lunghawi han rah. Bangkongtetpawiteh, tami kathounge lawk hah kâhrawk mahoeh.
11 Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?
Bangpatete thaonae maw ka tawn teh, ka ngaihawi han rah. Ka poutnae hah, banglamaw ao teh, ka hringnae ni a saw sak han rae te,
12 Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?
Ka thaonae heh lungsong thaonae lah maw ao. Ka takthai he rahum lah maw a tho.
13 Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.
Ka thung vah kabawmkung awmhoeh namaw, ka kuepcingnae naw pueng kai koehoi be kampuen toung nahoehmaw.
14 Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.
Bangpueng katetthai takinae a ceitakhai nakunghai, patawnae ka khang e koevah, a hui koehoi a lungmanae kamnue sak hane doeh.
15 Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.
Ka hmaunawnghanaw teh palang tui patetlah yuengyoe kampuen e doeh, dawngdengca dawk kahmat e palang tui patetlah ao awh.
16 Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,
Tui a kamkak e kecu dawkvah a tamang teh, a thungvah ka kâhrawk e tadamtui patetlah ao.
17 men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.
Abet torei teh, be kahma awh teh, a kâan torei teh amamae hmuen koehoi kahmakata awh.
18 Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.
Amamae a lamthung dawk hoi a kamlang awh teh, nâ lahai cet laipalah kahmakata awh.
19 Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;
Teman miphun kahlawng kacetnaw ni a khet awh teh, Sheba kahlawng kacetnaw ni a ngaihawi awh.
20 men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.
A ngâhawi awh dawkvah, a lungpout awh. Hawvah a pha awh torei teh, a kaya awh.
21 So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!
Bangkongtetpawiteh, atuvah banglahai na tho awh hoeh toe. Takikatho e na hmu awh teh, na lung a puen awh.
22 Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?
Na poe awh haw, telah ka dei boimaw, hoeh pawiteh, na hnopainaw dawk hoi, kai na ratang nahanelah poe awh ka ti boimaw,
23 og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?
Hoeh pawiteh, ka tarannaw e kut dawk hoi na rungngang awh haw, ka ti boimaw, hoeh pawiteh, kai ka hnephnap e koehoi na ratang awh ka ti boimaw.
24 Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!
Na cangkhai awh haw, duem ka o han, lawkkalan hah na panuek sak awh.
25 Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.
Lannae teh, banghloimaw a tha ao. Hateiteh, na lawknaw ni bangmaw a kamceng sak.
26 Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.
Lawk ka dei e naw heh yonpen hane maw na ngai awh. Ngaihawinae ka tawn hoeh e tami ni a dei e lawk teh, kahlî patetlah doeh ao.
27 De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.
Nangmouh niteh, naranaw hah na ka pacekpahlek awh, na huinaw hanelah tangkom na tai pouh awh.
28 Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?
Hatdawkvah, pahren lahoi khen awh haw, bangkongtetpawiteh, nangmae hmalah ka lai kathout mahoeh.
29 Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.
Ban awh nateh, lanhoehnae hah awm sak awh hanh, atu totouh ka kangdout e ka lannae heh tawm awh.
30 Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?
Ka lai dawk lanhoehnae ao maw, katui hoi katui hoeh e na kapekkaboe thai awh hoeh maw.
