Jobs 27
1 Job heldt fram med talen sin og sagde:
Mibalik sa pagsulti si Job ug miingon,
2 «So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg
“Kay ang Dios buhi, nga nagkuha sa akong katarong, ang Gamhanan, nga naghimo sa akong kinabuhi nga pait,
3 - for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:
samtang ang akong kinabuhi ania pa kanako ug ang gininhawa sa Dios anaa pa sa bangag sa akong ilong.
4 Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.
Ang akong mga ngabil dili gayod magsulti ug dili matarong, ni bisan ang akong dila magsulti ug bakak.
5 D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.
Dili gayod ako modawat nga husto kamo; hangtod sa akong kamatayon dili ko gayod isalikway ang akong gibarogan.
6 Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.
Gigunitan ko pag-ayo ang akong pagkamatarong ug dili ko gayod kini buhian; ang akong hunahuna dili magsudya kanako samtang ako buhi pa.
7 Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.
Himoa ang akong mga kaaway nga sama sa daotang tawo; himoa nga kadtong mibarog batok kanako mahimong sama sa tawong dili matarong.
8 Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?
Kay unsa man ang paglaom sa tawong walay Dios sa dihang pouhon na siya sa Dios, kung kuhaon na sa Dios ang iyang kinabuhi?
9 Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?
Mamati ba ang Dios sa iyang paghilak kung ang kagubot moabot kaniya?
10 Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?
Itugyan ba niya ang iyang kaugalingon ngadto sa Makagagahom ug motawag sa Dios sa tanang panahon?
11 Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.
Tudloan ko kamo mahitungod sa kamot sa Dios; dili ko itago ang hunahuna sa Makagagahom.
12 Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?
Tan-awa, kamong tanan mismo nakakita niini; nganong nagsulti pa man kamo niining mga walay pulos?
13 Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.
Mao kini ang kapalaran sa daotang tawo diha sa Dios, ang panulundon gikan sa Makagagahom ngadto sa nagdaogdaog:
14 Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;
Kung ang iyang anak modaghan, kini alang sa espada; ang iyang kaliwat dili gayod makabaton ug igo nga pagkaon.
15 dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.
Kadtong makasugakod kaniya ilubong sa hampak, ug ang ilang mga biyuda dili magbangotan alang kanila.
16 Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:
Bisan ang daotang tawo magtigom ug plata sama sa abog, ug magtigom ug sinina sama sa lapok,
17 Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.
mahimo siyang magtigom ug sinina, apan ang mga matarong nga tawo magsuot niini, ug ang mga tawong dili sad-an ang magbahin sa plata diha kanila.
18 Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.
Gitukod niya ang iyang balay sama sa damang, sama sa payag nga gihimo sa magbalantay.
19 Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.
Maghigda siya sa iyang higdaanan nga bahandianon, apan dili siya magpadayon sa pagbuhat niini; nawala ang tanan pagbuka niya sa iyang mata.
20 Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.
Ang kahadlok nakaapas kaniya sama sa katubigan; ang bagyo mokuha kaniya sa gabii.
21 Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.
Ang sidlakan nga hangin mopalid kaniya palayo, ug mobiya siya; silhigon siya niini pagawas sa iyang dapit.
22 Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.
Iitsa kini sa iyang kaugalingon ug dili moundang; mosulay siya paglikay sa kamot niini.
23 Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.
Magpalakpak siya sa iyang kamot sa pagbiaybiay kaniya; pagatayhopon siya niini pagawas sa iyang lugar.
