Jobs 15
1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
Na Temanni Elifas buae se,
2 «Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?
“Enti onyansafo de nsɛm a aba biara nni mu beyi nʼano anaasɛ ɔde apuei mframa a emu yɛ hyew bɛhyɛ nʼafuru ma?
3 Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?
Ɔde nsɛm huhuw begye akyinnye, aka nsɛm a mfaso biara nni so ana?
4 Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.
Wototo onyamesuro ase mmom na wusiw Onyankopɔn som ho kwan.
5 For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.
Wo bɔne kyerɛ wʼano nea ɔnka; na woafa anitew tɛkrɛma.
6 Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.
Wʼankasa wʼano bu wo kumfɔ, ɛnyɛ me de; wʼankasa wʼano di adanse tia wo.
7 Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?
“Wone onipa a wɔwoo wo dii kan ana? Wɔwoo wo ansa na wɔrewo nkoko ana?
8 Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?
Wutie Onyankopɔn afotu ana? Wo nko ara na wunim nyansa ana?
9 Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?
Dɛn na wunim a, yennim? Nhumu bɛn na wowɔ a yenni?
10 Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.
Nea wafuw dwen ne akwakoraa wɔ yɛn afa wɔn a wɔanyinyin sen wʼagya mpo.
11 Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?
Onyankopɔn awerɛkyekye ne nsɛm a wɔka no brɛoo kyerɛ wo no sua ma wo ana?
12 Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?
Adɛn nti na wo koma atwe wo akɔ adɛn nti na wʼani asɔ gya,
13 For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.
na woadan wʼabufuw agu Onyankopɔn so na woma saa nsɛm yi pue fi wʼano?
14 Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?
“Ɔdesani ne hena a obetumi ayɛ pɛ, anaasɛ nea ɔbea awo no bɛn na obetumi ayɛ ɔtreneeni?
15 På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,
Onyankopɔn nni ahotoso wɔ nʼakronkronfo mu ɔsorosoro mpo nyɛ kronkron wɔ nʼani so,
16 langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.
na me ne onipa debɔneyɛfo ne omumɔyɛfo a ɔnom bɔne sɛ nsu.
17 Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,
“Tie me, na mɛkyerɛ wo mu; ma menka nea mahu nkyerɛ wo,
18 det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,
nea anyansafo apae mu aka, a wɔamfa biribiara a wonya fii wɔn agyanom hɔ no ansie
19 dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.
(wɔn nko ara na wɔde asase no maa wɔn bere a ananafo biara nni wɔn mu):
20 Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.
Omumɔyɛfo kɔ ahohia mu, ne nkwanna nyinaa, na basabasayɛni nso, ne mfe a wɔahyehyɛ ama no nyinaa.
21 I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.
Nnyigyei a ɛyɛ hu hyɛ nʼasom ma; na sɛ ɛyɛ sɛ nneɛma rekɔ yiye ma no a, akorɔmfo tow hyɛ ne so.
22 Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.
Ɔpa abaw sɛ obeguan afi sum mu; wɔabɔ no ato hɔ ama afoa.
23 Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.
Okyinkyin hwehwɛ aduan; onim sɛ sum da no abɛn.
24 Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.
Ɔhaw ne ahoyeraw yi no hu; ɛhyɛ ne so sɛ ɔhene a wasiesie ne ho ama ɔko,
25 For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,
efisɛ ɔteɛteɛ ne nsa kyerɛ Onyankopɔn na ɔma ne ho so tia Otumfo,
26 han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;
wɔde nkatabo a mu piw na ɛyɛ den kɔ ne so a, onsuro obiara.
27 han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.
“Ɛwɔ mu sɛ srade ama nʼafono atotɔ na nʼasen mu nam abubu agu so de,
28 Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.
nanso ɔbɛtena nkurow a agu so na watena afi a obi nte mu, afi a ɛrebubu mu.
29 Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.
Ɔrenkɔ so nyɛ ɔdefo bio, na nʼahonya rennyina, na nʼagyapade so bɛtew na ayera wɔ asase so.
30 Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.
Ɔrenguan sum no; ogyaframa bɛhyew ne mman, na Onyankopɔn anom ahomegu bɛsoa no akɔ.
31 Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.
Ɛnsɛ sɛ ɔde ne ho to nneɛma huhuw so de daadaa ne ho, efisɛ ɔrennya hwee mfi mu.
32 Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.
Ansa na ne da bedu no, wobetua no ka a bi nka, na ne mman renyɛ frɔmfrɔm.
33 Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.
Ɔbɛyɛ sɛ bobedua a wɔaporow so aba a ennyin ɛ, te sɛ ngodua a ne nhwiren reporow gu fam.
34 Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.
Na abɔnefo fekuw a wonnim Onyankopɔn no rensow aba, na ogya bɛhyew wɔn a wɔdɔ kɛtɛasehyɛ no ntamadan.
35 Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»
Wonyinsɛn ɔhaw na wɔwo bɔne; wɔn awotwaa siesie nnaadaa.”
