2 Tessalonikerne 3
1 Elles, brør, bed for oss at Herrens ord må hava framgang og syna seg herlegt liksom hjå dykk,
In aksafyela, mwet wiasr in lulalfongi, kowos in pre kacsr tuh kas lun Leum fah sa in pwengelik, ne ke mwet uh elos ac eis, in oasr srui ac kaksak lalos oana ke kowos oru.
2 og at me må verta utfria frå dei uliklege og vonde menneskje; for trui er ikkje kvar manns sak.
Kowos in oayapa pre tuh God El fah karingin kut liki mwet koluk uh; tuh tia mwet nukewa lulalfongi kas in luti lasr.
3 Men Herren er trufast, han skal styrkja dykk og vara dykk frå det vonde.
Tuh God El oaru, ac El ac fah akkeye kowos, ac karinginkowosyang liki El su Koluklana.
4 Me hev den tiltru til dykk i Herren, at de både gjer og kjem til å gjera det som me byd dykk.
Leum pa oru kut in lulalfongi kowos, ac kut etu lah kowos oru na ma kut luti kowos kac, ac kowos ac fah tafwelana in oru.
5 Men Herren styre dykkar hjarto til å elska Gud og til å venta på Kristus med tolmod!
Lela Leum elan kol kowos ac akyokye kalem lowos ke lungse lun God, ac tuh kowos in ku in muteng oana Christ.
6 Men me byd dykk, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de held dykk frå kvar ein bror som ferdast uskipeleg og ikkje etter den lærdom som de fekk av oss.
Mwet saok wiasr, kut sapkin nu suwos inen Leum lasr Jesus Christ tuh kowos in tia ukwe kutena mwet lulalfongi wiowos su alsrangesr ac tia fahsr tukun mwe luti lasr nu selos.
7 For de veit sjølve korleis de skal etterfylgja oss; for me livde ikkje uskipeleg millom dykk;
Kowos arulana etu lah kowos enenu in orekma oana ke kut oru. Kut tiana alsrangesr ke kut tuh muya yuruwos.
8 og me åt ikkje heller brød hjå nokon for inkje, men i strev og møda arbeidde me natt og dag, for at me ikkje skulde vera nokon av dykk til tyngsla,
Kut tiana eis kasru sin kutena mwet ke wangin molo. A kut sang kuiasr in orekma ke len ac fong tuh kut in tia akkwacoye kowos.
9 ikkje for det at me ikkje hev rett til det, men at me kunde gjeva dykk eit fyredøme i oss sjølve, so de skulde etterfylgja oss;
Kut oru ma inge, tia ke sripen sufal kowos in kasru enenu lasr, a kut oru tuh in mwe srikasrak nu suwos.
10 for då me var hjå dykk, baud me dykk og dette, at um nokon ikkje vil arbeida, skal han heller ikkje eta.
Ke kut muta yuruwos ah kut fahk nu suwos mu, “Kutena mwet fin srunga orekma, lela elan tia mongo.”
11 Me høyrer nemleg at sume ferdast uskipeleg millom dykk, so dei ikkje arbeider, men fer med slikt som ikkje kjem deim ved.
Kut fahk ma inge ke sripen kut lohng lah oasr mwet alsrangesr inmasrlowos su tia wi orekma, a elos isongolos na in akfohsye orekma lun mwet saya.
12 Men slike byd og påminner me i Herren Jesus Kristus, at dei skal arbeida i stilla og eta sitt eige brød.
Kut sap nu sin mwet ingan, ac kwafelos inen Leum Jesus Christ, tuh elos in suk moul suwohs ac okak, ac elos in orekma in sifacna fosrngakunulos.
13 Men de, brør, vert ikkje trøytte av å gjera det som godt er!
A kowos, mwet lulalfongi wiasr, nik kowos totola in oru ma wo.
14 Men um nokon ikkje lyder vårt ord her i brevet, so merk dykk honom; hav ikkje samkv me med honom, so han må blygjast!
Sahp ac oasr sie suwos su ac tia akos kas lasr in leta se inge. Fin ouinge, kowos akilenya mwet sac, ac tia aengani yorol, elan mau mwekin.
15 og haldt honom ikkje for ein fiende, men påminn honom som ein bror!
Tusruktu, nik kowos oral srulun mwet lokoalok se, a kael oana sie mwet lulalfongi wiowos.
16 Men han, fredsens Herre, gjeve dykk fred alltid i alle måtar! Herren vere med dykk alle!
Lela Leum sifacna, su ase misla lasr, elan asot misla nu suwos in pacl nukewa ac in ouiya nukewa. Leum elan wi kowos nukewa.
17 Helsing med mi, Paulus’ hand, som er eit merke i kvart brev. Soleis skriv eg:
Nga simis kas inge ke poul sifacna: [Lung luk nu suwos, nga Paul]. Pa inge sainiyen leta luk nukewa.
18 Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med dykk alle!
Lungkulang lun Leum lasr Jesus Christ in wi kowos nukewa.
