Salomos Ordsprog 7
1 Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
