Jobs 6
1 Da tok Job til orde og sa:
| ئەیوبیش وەڵامی دایەوە: |
2 Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!
| «خۆزگە دەتوانرا خەم و پەژارەکەم بکێشن و هەموو دەرد و بەڵاکەم بخەنە تای تەرازووەوە! |
3 For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.
| بێگومان لە لمی دەریا قورستر دەبوو، لەبەر ئەوە بە هەڵەشەیی قسەم کرد. |
4 For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.
| تیرەکانی خودای هەرە بەتوانا لە مندان و ڕۆحم لە ژەهراوەکەیان دەخواتەوە؛ بەڵا تۆقێنەرەکانی خودا لە دژی من ڕیزیان بەستووە. |
5 Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?
| ئایا کەرەکێوی کە گیای هەبێت دەزەڕێنێت، یان گا لەسەر ئالیکەکەی دەقۆڕێنێت؟ |
6 Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?
| ئایا خواردنێکی بێ تام بەبێ خوێ دەخورێت، یان لینجاوی پاڵپینە تامی هەیە؟ |
7 Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.
| من قێز لەو خواردنانە دەکەمەوە، نەفسم ڕەتیان دەکاتەوە دەستیان لێ بدەم. |
8 Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!
| «خۆزگە داواکارییەکەم دەهاتە دی و ئەوەی چاوەڕێم دەکرد خودا پێی دەدام، |
9 Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!
| کە خودا ڕازی بێت وردوخاشم بکات و دەستی لێم بکاتەوە تاوەکو ژیانم ببڕێتەوە! |
10 Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.
| هەرچەندە ئازارەکانم دەستم لێ ناپارێزن، بەڵام هەتا ئێستاش دڵنەواییەکەم ئەمەیە، کە نکۆڵیم لە وشەکانی خودا پیرۆزەکە نەکردووە. |
11 Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?
| «هێزی من چییە هەتا چاوەڕوان بم و کۆتاییم چییە هەتا دانبەخۆمدا بگرم؟ |
12 Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?
| ئایا هێزم هێزی بەردە؟ یان گۆشتم بڕۆنزە؟ |
13 Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?
| سەرکەوتن لە من دوورکەوتووەتەوە، ئایا هیچ لە دەسەڵاتی مندا هەیە؟ |
14 Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.
| «ئەگەر کەسێک خۆشەویستی بۆ هاوڕێکەی دەرنەبڕێت، ئەوا ڕێزی خودای هەرە بەتواناشی نەگرتووە. |
15 Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,
| بەڵام براکانم وەک جۆگەی ئاو پشتیان لێکردم، وەک جۆگەی ناو دۆڵەکان پڕن و بەسەر کەنارەکانیاندا دەڕژێن. |
16 som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;
| کاتێک لێڵن لەبەر شەختە بەفر تێیاندا دەتوێتەوە، |
17 men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.
| بەڵام کە دەڕۆن کۆتاییان پێ دێت، کە گەرما داهات لە شوێنی خۆیان وشک دەبن. |
18 Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.
| کاروانەکان لە ڕێگای خۆیان لا دەدەن، دەچنە ناو چۆڵەوانی و لەناودەچن. |
19 Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;
| کاروانەکانی تێما بۆی دەگەڕێن، بازرگانەکانی شەبا هیوادارن کە بیدۆزنەوە، |
20 de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.
| کە هاتنە لای بێ ئومێد بوون، بێزار بوون، چونکە متمانەیان پێی کردبوو. |
21 Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.
| ئێستا ئێوەش وەک ئەوتان لێهاتووە، سوودتان نییە، بینیتان کە چیم بەسەرهاتووە ئێوە تۆقین. |
22 Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,
| ئایا هیچ کاتێک پێم گوتن:”لە پێناوی من شتێک بدەن، بە سامانی خۆتان بمکڕنەوە، |
23 at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?
| لە دەستی دوژمن دەربازم بکەن، لە دەستی ستەمکار بمکڕنەوە؟“ |
24 Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!
| «فێرم بکەن، من بێدەنگ دەبم، تێمبگەیەنن لە چ شتێک گومڕا بووم! |
25 Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?
| ئای، قسەی ڕاست چەند بریندارکەرە! بەڵام ئەو بەڵگانەی کە دەیانهێننەوە چی دەسەلمێنن؟ |
26 Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.
| ئایا لەسەر قسەکانم سەرزەنشتم دەکەن، ئەوەی دەیڵێم بە با دەڕوات؟ |
27 Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.
| بەڵکو ئێوە هەتیو دەفرۆشن و چاڵ بۆ هاوڕێی خۆتان هەڵدەکەنن. |
28 Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?
| «ئێستا باش تێم بڕوانن، چونکە من لە ڕووی ئێوەدا درۆ ناکەم. |
29 Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.
| تکایە پاشگەز بنەوە! ستەمم لێ مەکەن، ئەگینا ڕاستودروستییەکەم دەخەنە گومانەوە. |
30 Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?
| ئایا بەدکاری لەسەر زاری منە، یان زمانم تامی خراپەکاری جیا ناکاتەوە؟ |
